داستان‌ زندگی معروفت می‌کند

شهربانو منصوریان، یکی از ورزشکارانی است که در این چند سال معروف شده و برای جامعه آشناست. او 5 مدال طلای جهانی ووشو را در کارنامه دارد. شاید گفته شود دلیل این شناخت و معروفیت همین مدال‌هاست اما او نخستین مدال طلایش را سال 2011گرفت؛ در سال‌هایی که ورزش زنان ایران، کمتر مدال جهانی به‌خود دیده بود. شهربانو می‌توانست با همان مدال اول محبوب و معروف شود، ولی 9سال پیش کمتر کسی شهربانو را می‌شناخت. به‌نظر می‌رسد برای معروف شدن یک فرد اتفاقات غیر ورزشی مؤثرتر از افتخارات ورزشی است. نه‌تنها شهربانو که خواهران او الهه و سهیلا، فرشته کریمی، ستاره فوتسال و هر ورزشکاری که در این سال‌ها در یکی از برنامه‌های تلویزیونی حضور داشته‌اند، بیشتر از بقیه دیده‌ شده‌اند. البته مهم بوده که آنها در چه برنامه‌ای حاضر شده‌ باشند. شهربانو منصوریان و خواهرانش هم در برنامه «ماه عسل» احسان علیخانی دیده شدند اما در دیده شدن شهربانو عامل دیگری هم مؤثر بود. داستان زندگی او و خواهرانش متفاوت از داستان زندگی هر ورزشکاری بود؛ داستانی که گریه مخاطب را درآورد و مجری برنامه را مجبور کرد پیگیر پایان شیرینی برای آنها باشد. این پیگیری و مطرح شدن دوباره بود که شهربانو و خواهرانش را در افکار عمومی زنده نگه داشت. خواهران شهربانو به‌خصوص الهه که با 3 مدال طلای جهانی کمتر از خواهرشان افتخار ندارند، هم به اندازه شهربانو برای جذب مخاطب موفق نبوده‌اند. صفحه اینستاگرام شهربانو 215هزار فالوئر دارد و بیش از همه ورزشکاران زن در تبلیغات حضور پیدا کرده است. پست‌هایی که در اینستاگرام می‌گذارد، بیشترین لایک‌ها را می‌گیرد. علاقه او برای دیده شدن هم بی‌تأثیر نیست. شهربانو از این فرصت برای درآمدزایی هم استفاده کرده است؛ کاری که بعضی‌ها به آن انتقاد دارند.