قدر داشته‌هایمان را بدانیم
مهدی توکلیان _ عکاس و روزنامه‌نگار
حادثه‌ها خاطره‌ها را جاودان می‌کنند و خبر‌ها را عناصرش. اما گذر زمان از یادها و خاطره‌ها پاک می‌کند چه چیزی در چه زمانی و کجا و چرا اتفاق افتاده است. عده‌ای مدافع خاک و جان و ناموس ملت هستند. رنگ لباس‌هایشان فرق می‌کند؛ محل خدمت‌هایشان متفاوت است و مأموریت کاری‌شان هم فرق می‌کند. اما با اعتقاد قلبی و از صمیم دل انجام وظیفه می‌کنند. با درنگی کوتاه بر این مفهوم می‌توان به نکاتی درخور تامل اشاره کرد:
1- سرباز وطن، سرباز است و برایش فرق نمی‌کند در مرز خاکی باشد یا آبی؛ از حریم هوایی دفاع کند یا حرمت زمینی؛ مرز جغرافیایی را مرزبانی کند یا مرز اعتقادی؛ مدافع سلامتی است یا مدافع مردم مصیبت‌زده.
2- سرباز وطن برایش فرقی ندارد سرباز صفر است یا سردار؛ پرستار است یا پزشک؛ جهادگر است یا جهادی؛ کارمند دولت است یا نیروی آزاد. وقتی قرار است سرباز باشد و سربازی کند کارش را انجام می‌دهد. دل به دریا می‌سپارد و خطر را به جان می‌خرد. مانند همان نیم‌روز پراضطراب پایتخت و حضور داعش در تهران یا زمزمه آمدن‌شان به نزدیکی مرزهای ایران اسلامی یا همین ایام که تلاش تیمی از سربازان سپید‌پوش بیمارستان‌ها، پزشکان و پرستاران مهربانی که شاید مدت‌هاست نتوانسته‌اند به خانه بروند و از اهل منزل دلجویی کنند و چه بسا آنقدر درگیر این کرونا شده‌اند که خود را در معرض ابتلا قرار داده باشند.
3- چقدر دست دادن با دوستانمان لذتبخش بود و ما از آن بی‌خبر بودیم. چقدر دور‌همی‌ها لذتبخش بود و بی‌خبر بودیم و چقدر قدرِ داشته‌هایمان را ندانستیم. چقدر آزادانه و بدون ترس معاشرت کردن و گردش و رفت‌وآمد آرامش داشت و بی‌خبر بودیم. خدا کند این فرصت تلنگری باشد برای قدر دانستن داشته‌هایی چون آزادی، امنیت و آرامش و قدردان نعمت‌های الهی باشیم که خداوند منان نصیبمان کرده است. روزگار امروز سنگ محک بزرگی است تا ایرانی بودن و مسلمان بودنمان را در عمل اثبات کنیم. با همسایه‌ها و همشهری‌ها مهربان باشیم و به هم رحم کنیم تا خداوند منان به ما رحم کند. کرونا حتما همانطور که آمد خواهد رفت ولی درس‌های بزرگی به همگان آموخت؛ اینکه قدر داشته‌هایمان را بیشتر بدانیم.
