یادداشت
آغاز بازی بزرگ
شهریار شمس مستوفی _ روزنامه نگار
حاج قاسم سلیمانی بیش از یک اسم بود، لباس سپاه بر تن داشت با بالاترین مدال‌های نظامی بر دوش، اما لقب حاج قاسم را بیش از لقب سردار به دوش کشید. حاجی ارزش‌های انسانی و اخلاقی را اصولی‌تر از سیاست‌ورزی می‌دانست و سیاستی که بر آن پایبند ماند امنیت ملی بود. در لباس سپاه هرگز وارد زمین بازی سیاست نشد و هم اعتماد دوستان اصولگرایش را داشت هم ارادت اصلاح‌طلبان را؛ او فراتر از هر جناح‌بندی فرزند ایران بود.
اما در خارج از مرزها هم نظامی بود و هم مرد سیاست، در جایی می‌جنگید و در جایی دیگر مذاکره می‌کرد، جایی لباس رزم می‌پوشید و جای دیگر در لباس دیپلمات رایزنی می‌کرد. خاورمیانه به راستی قلمروی بی‌چون و چرایش بود. در پس‌کوچه‌های جنوب لبنان و شمال عراق و سوریه کمتر آشنا از خیابان‌های رابر کرمان نبود.
از مردم عادی بصره تا بزرگان عرصه سیاست بین‌الملل او را بزرگ می‌داشتند و دشمنانش بزرگ‌تر که همین واهمه از بزرگی‌اش آمریکا و ترامپ را به جایی رساند که ترورش و امکان جنگی دیگر در خاورمیانه را به بودش ترجیح دهند که وزن بودنش برای دشمن قابل تحمل نبود.
اما امروز نبودش قطعا تغییرات بزرگی در جغرافیای سیاست به جا خواهد گذاشت و این همان چیزی است که دنیا به آن معترف و از آن هراسان؛ دنیا می‌داند که با نبود حاج قاسم چیزی کم است تا ثبات به خاورمیانه بازگردد.
اما حفره خالی، خالی نخواهد ماند. ایران حاج قاسم‌های دیگری را در این سال‌ها تربیت کرده و این ترور قادر نخواهد بود تا سیاست‌های منطقه‌ای ایران را تضعیف کند. بازی بزرگ آغاز شده و تمام‌کننده آن قطعا شروع‌کننده‌اش نیست. ترامپ دست به قمار خطرناکی زد.
