آمارها نشان می‌دهد کمبود 5/1 میلیون واحد مسکونی که از سال ۱۳۷۵ تا‌کنون وجود داشته با وجود نوسانات جزئی طی این سال‌ها هنوز رفع نشده است. در سال ۱۳۷۵ تعداد ۱۲ میلیون و ۳۹۸ هزار خانوار و ۱۰ میلیون و ۷۷۰ هزار واحد مسکونی داشته‌ایم. سال ۱۳۸۵ این رقم به ۱۷ میلیون و ۵۰۱ هزار خانوار در مقابل ۱۵ میلیون و ۸۵۹ هزار واحد مسکونی رسیده است. در سال ۱۳۹۰ تعداد خانوارها به ۲۱ میلیون و ۱۸۵ هزار رسیده و واحدهای مسکونی ۱۹ میلیون و ۹۵۰ هزار واحد بوده است.
در سال ۱۳۹۵ نسبت خانوار به مسکن به‌ترتیب ۲۴ میلیون و ۱۹۶ هزار در مقابل ۲۲ میلیون و ۸۲۵ واحد مسکونی بوده است. به گزارش ایسنا، آمارها نشان می‌دهد در سال ۱۳۷۵ با کمبود یک میلیون و ۶۲۸ هزار واحد مسکونی مواجه بوده‌ایم که این رقم در سال ۱۳۹۵ به رقم یک میلیون و ۳۷۱هزار کسری مسکن نسبت به خانوار رسیده که حاکی از آن است عرضه هنوز کمتر از تقاضاست. البته گفته می‌شود ۲۷ میلیون واحد مسکونی در کشور وجود دارد اما موضوع این است که 6/2میلیون از این تعداد خالی است و در اختیار متقاضیان واقعی مسکن قرار ندارد. همچنین 1/2میلیون مسکن به‌عنوان خانه دوم، 6 ماه از سال مورد استفاده قرار می‌گیرد. گر چه بسیاری از اقتصاددانان وجود خانه‌های خالی به میزان نرخ طبیعی را ضرورتی برای ایجاد تعادل در بازار مسکن تلقی می‌کنند ولی به هر حال فاصله قابل‌توجه نرخ واقعی خانه‌های خالی نسبت به نرخ طبیعی، نشان‌دهنده نبود تعادل در بازار است و «تقاضای سوداگرانه خانه‌های خالی» آن را رقم زده است.
خلأ 1/5 میلیون مسکن طی ۲۰ سال پر نشد
در همینه زمینه :
