هر روز بهتر از دیروز

موضوع فقط همین گل پیروزی‌بخش برابر پیکان نیست؛ گرچه همین گل زیبا هم در روزی که کار گره خورده بود، می‌تواند در ادامه فصل به‌شدت به پرسپولیس کمک کند. بحث احمد نوراللهی فراتر از این حرف‌هاست. حالا بازیکنی که در خیلی از مسابقات با بازوبند کاپیتانی سرخپوشان به میدان می‌رود، تبدیل به یک ستاره پخته و کارآمد شده است؛ یکی که مربی می‌تواند روی او حساب کند. نوراللهی که در مقطع قابل توجهی از فصل گذشته در 2پست وینگر راست و چپ به میدان رفت، امسال در غیاب کمال کامیابی‌نیا کارش را به‌عنوان هافبک دفاعی شروع کرد، اما با افزوده شدن محسن ربیع‌خواه به ترکیب، دوباره یک خط جلوتر رفت. نکته اینجاست که نوراللهی در همه این پست‌ها هم مؤثر است.
او که حالا در برنامه‌های تیم ملی هم نقش مهم‌تری پیدا کرده، در آیتم‌های مختلف توانایی‌های فردی بالایی دارد؛ خوب توپ‌گیری می‌کند، خوب پاس می‌دهد، اگر لازم شود قابلیت دریبل بازیکن مقابلش را دارد، خوب سانتر می‌کند، سر می‌زند و شوت‌هایش هم گهگاه گره‌گشاست. نوراللهی که با تک‌گلش در داربی نوروزی امسال کمک زیادی به قهرمانی برانکو کرد، حالا با همان کیفیت در خدمت کالدرون است. نکته مهم‌تر اینکه هیچ‌کدام از این تمجید و تحسین‌ها هم باعث تغییر شخصیت احمد نمی‌شود. در او، همان سادگی روزهای اول حضورش در پرسپولیس همچنان مشهود است؛ غنیمتی کمیاب در فوتبال ایران. این روزها هرچقدر علی پروین از به تاراج رفتن شماره پیراهنش توسط جونیور شاکی است، شماره هشت‌های بزرگ پرسپولیس مثل ناصر محمدخانی، مجتبی محرمی و علی کریمی می‌توانند خوشحال باشند که فعلا جای پیراهن‌شان امن است؛ گرچه نوراللهی به اندازه هیچ‌کدام از آنها شر و شور و جنجال ندارد!