این اشک‌های مقدس

برای زدن تنها گل داربی، شاید هیچ بازیکنی به اندازه وریا غفوری سزاوار نبود؛ مهره‌ای که نه‌تنها این روزها خیلی آماده است و گام‌به‌گام به ارنج اصلی تیم‌ملی در جام‌جهانی نزدیک می‌شود، بلکه یک طلب بزرگ هم از داربی رفت داشت.

او کسی بود که بعد از باخت به پرسپولیس در مسابقه قبلی، با چشمان خیس، زمین را ترک کرد و وارد رختکن شد. وریا البته آن روز همه تلاشش را کرد، اما کوشش‌های او به جایی نرسید. اشک‌های غفوری در پایان آن بازی به‌عنوان نمادی از این مسابقه در ذهن هواداران باقی ماند تا با گذشت چند ماه، خود این بازیکن گل 3‌امتیازی را بزند و طلبش را صاف کند. فوتبال هر چقدر هم که صنعتی شده باشد، هنوز ورزش عواطف و احساسات است. از این اشک‌های مقدس همیشه باید ترسید.