در شهر
جولان ایموجی‌ها در شهر
بیش از 6 ماه است که بساط دستفروش‌های تبریزی رنگ دیگری گرفته و شاهد عرضه عروسک‌های فنری کوچک (ایموجی یا همان شکلک) از سوی آنها هستیم. ایموجی‌هایی که روی داشبورد ماشین‌ها و ویترین مغازه‌ها هم جا خوش کرده‌اند.
به گزارش مهر، این شکلک‌ها اولین بار در سال ۱۹۹۹ طراحی شدند و متعلق به فرهنگ ژاپنی هستند؛ شکلک‌هایی که اکنون پایشان را فضای مجازی بیرون گذاشته و به عروسک‌هایی محبوب در دنیای واقعی تبدیل شده‌اند. یک فروشنده لوازم الکتریکی در پاساژ شریعتی تبریز با اشاره به بازار خوب خرید و فروش این ایموجی‌ها می‌گوید: امروز ۱۵ کارتن از این عروسک‌های فنری را فروخته و تمام کرده است. این شکلک‌ها قیمت‌های متنوعی دارند. در پیاده‌راه تربیت، دستفروشان مبلغی بین ۱۰ تا ۱۵ هزار تومان در نظر گرفته‌اند.
یک دستفروش در کنار پیاده‌رو هم می‌گوید: هر روز صبح این محصولات را از عمده‌فروشان در پاساژهای مختلف تهیه و با افزودن سود 3-4 هزار تومانی عرضه‌شان می‌کند. وی عنوان می‌کند: پیش از آن‌که عروسک‌های ایموجی به بازار بیاید، اجناس دیگری همچون شال و روسری می‌فروختم، اما با توجه به تقاضای زیاد از طرف مردم، کسب و کارم را عوض کردم.
تقریبا در ۱۰ سال گذشته، اسباب‌بازی‌های متعددی در برهه‌های مختلف بازار ایران را سرگرم کرده‌اند. پیش از ایموجی‌ها، اسپینرها به پرفروش‌ترین اسباب‌بازی مغازه‌داران و دستفروشان تبریز تبدیل شده بود.
یک فعال اقتصادی معتقد است اغلب این اسباب‌بازی‌ها تولید چین است.
«امیر مفاخری» می‌گوید: تولیدکنندگان چینی به‌خوبی می‌توانند محصولی باب سلیقه نوجوانان و جوانان تولید کنند و پس از تبلیغات گسترده، مشتریانی در کشورهای مختلف از جمله ایران داشته باشند. به گفته این فعال اقتصادی، محصولاتی از قبیل ایموجی یا اسپینر در جامعه تاریخ انقضا دارند که ما از این موضوع به عنوان «مد» یاد می‌کنیم. بی‌شک پس از یک سال که بیشتر خانواده‌ها عروسک ایموجی تهیه کردند، محصول دیگری به بازار تزریق می‌شود که نمی‌توان حدس زد آن محصول چه خواهد بود.
شاید در گذشته واژه مد تنها برای لباس و نوع پوشش و ابزار و وسایل آشپزخانه گفته می‌شد. اکنون 2-3 سالی می‌شود که مد با معانی پوچ خود به اسباب‌بازی نیز رسوخ کرده است. وقتی بزرگ‌ترها بیشتر از بچه‌ها به سرگرمی نیاز دارند، طبیعی است که یک وسیله بازی بیش از انتظار یک جامعه را دچار خود کند.مربی مسئول کانون پرورش فکری مرکز ۲ تبریز و کارشناس حوزه کودک و نوجوان هم در این باره اظهار می‌کند: در داخل ایران هم اسباب‌بازی به میزان قابل توجهی تولید می‌شود، اما به دلیل این‌که جنبه سرگرمی و تفریحی آنها کمتر است مورد توجه جامعه قرار نمی‌گیرد.
«رفیع هریزچی» می‌افزاید: ما خودمان اسباب‌بازی‌های بومی زیادی شبیه به این بازی‌ها داریم، مثل فرفره، اما اکنون بچه‌ها نه‌‌تنها بلد نیستند فرفره بسازند، بلکه آن را نمی‌شناسند. باید اسباب‌بازی‌های مشابهی جایگزین کنیم و وقتی این اتفاق نمی‌افتد، طبیعی است خارجی‌ها از فرصت و خلا استفاده می‌کنند.وی تاکید می‌کند: به نوعی می‌توان گفت که بازار ما خالی است و چینی‌ها نیز به واسطه این‌که به‌درستی بازاریابی می‌کنند و نیازسنجی صحیحی دارند، هر سال حدود اوایل تابستان یک سری اسباب‌بازی‌های به‌دردنخور را در ایران همه‌گیر می‌کنند.
ایموجی‌ها حالا در بیشتر شهرهای ایران از جمله تبریز جزو محصولات پرفروش هستند، به طوری که گاه دیده می‌شود روی داشبورد خودروها بیش از 2-3 ایموجی نصب شده است. اگرچه هر ایموجی یا شکلک قیمت ناچیزی دارد، فروش انبوه آن در بازار یک کشور سود هنگفتی عاید تولیدکنندگان می‌کند. سوال مهم این است که با این همه تقاضا چرا تولیدکنندگان داخلی آستین‌هایشان را برای تولید محصولاتی که با فرهنگ خودمان همخوانی دارد بالا نمی‌زنند.
در همینه زمینه :
