سید محمد فخار| خبرنگار:
تهران همچنان شهر مهربانی است؛ شهری که در کوچه‌پس‌کوچه‌هایش می‌توان مهربانی آدم‌های ناشناس را سراغ گرفت. داستان سفیر هند در کوچه‌های زعفرانیه یکی از این مهربانی‌های شهروندان گمنام تهرانی است.
سائوراب کومار، سفیر هند در تهران در گفت‌وگو با همشهری جزئیات حادثه اخیر زعفرانیه و کمک یک شهروند تهرانی به وی در هوای برفی تهران را توضیح می‌دهد.
3سالی می‌شود که آقای کومار در تهران اقامت دارد و هر روز 5 تا 6صبح در شهر پیاده‌روی می‌کند. از تجربه پیاده‌روی در تهران می‌پرسم. می‌گوید: «تجربه جذابی است وگرنه در اوج سرما و بارش برف و هوای تاریک، پیاده‌روی را انتخاب نمی‌کردم. البته دهلی هم معمولا بارش برف ندارد و به نسبت، پایتخت ایران سرمای بیشتری دارد.»
درباره رخداد روز تهران برفی می‌پرسم. آقای کومار می‌گوید: «مطابق عادت هر روز، این‌بار در هوای برفی با لباس ورزشی از خانه خارج شدم. چندصدمتری که از خانه فاصله گرفتم، پای چپم روی برف سر خورد و مچ پایم از 3نقطه شکست و آسیب سختی دید. در همین زمان یک شهروند با خودروی شخصی عبور می‌کرد که با دیدن این حادثه، به کمکم آمد.
مسیر منزل را به راننده نیکوکار نشان دادم و به آن سمت رفتیم و با همسرم تماس گرفتم. بعد از تعویض لباس همراه 2نیروی سفارت به سمت بیمارستان شهدای تجریش رفتیم که البته آنجا ارتوپدی نداشتند و به بیمارستان اختر رفتیم. آنجا اقدامات اولیه را انجام دادند اما برای جراحی به بیمارستان آپادانا رفتیم.
از آقای سفیر درباره شهروندی که کمکش کرده می‌پرسم که آیا در بیمارستان هم همراهی‌تان کرد؟ می‌گوید: «واقعا حس نوع‌دوستی داشت و در بیمارستان اول و دوم همراهی‌ام کرد. حتی وقتی مطلع شد که سفیر یک کشور هستم، نحوه رفتارش تغییر نکرد و همان حسن دوستی اولیه ادامه داشت. در بیمارستان اختر حتی هزینه‌های اولیه بیمارستان را از جیبش پرداخت کرد و هیچ چشمداشتی در قبالش نداشت. البته بعد از این، همکارانم هزینه‌ها را به این شهروند نوع‌‌دوست بازگرداندند.
در آخر هم مبلغ ناچیزی که به‌عنوان هدیه و قدردانی می‌خواستیم به او بدهیم را قبول نکرد. جالب اینکه با وجود نیروهای سفارت که در بیمارستان آپادانا بودند، این شهروند یکی دوساعتی در بیمارستان هم ماند و حدود 6ساعت زمان گذاشت و تا وقتی از سلامتی‌ام مطمئن نشد، محل را ترک نکرد.»
حالا نه مأموران سفارت و نه حتی شخص آقای کومار از این شهروند نیکوکار تهرانی رد و نشانی ندارند، اما این شخص ناشناس خود، سفیر انسانیت 80میلیون ایرانی بود.
