اینترنت در فضا؛ ۶۰۰ مگابیت بر ثانیه!

تعمیرات جدیدی اخیرا در ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام شده که سرعت اینترنت برای فضانوردان را به‌طور چشمگیری افزایش داده است. با این حساب، هم‌اکنون فضانوردان ساکن این ایستگاه از اینترنت بسیار پرسرعتی استفاده می‌کنند. دانشمندانی که این امکان را برای فضانوردان فراهم کرده‌اند، برای اهداف مختلفی به اینترنت سریع نیاز دارند؛ از بررسی شرایط فضانوردان در شرایط مختلف و کنترل ماموریت گرفته تا اهداف ترویجی و آشنا کردن مردم ساکن زمین با فعالیت‌های فضانوردان. از طرفی، ایستگاه فضایی بین‌المللی یک آزمایشگاه کوچک است تا بشر باگ‌های اینترنت فضایی را بگیرد و بتواند در آینده نزدیک اینترنت‌ماه و مریخ را نیز تامین کند.


سیستم‌های تازه برای تأخیر کم
به گزارش لایف‌ساینس، ناسا که مسئول تامین ارتباطات در ایستگاه فضایی بین‌المللی است، گفته از تجهیزاتی استفاده کرده که تأخیر در ارسال و دریافت داده‌های مربوط به ایستگاه فضایی بین‌المللی را به حداقل می‌رساند. با این حساب، ‌کیفیت ارتباط فضا و زمین بسیار بالاتر خواهد رفت.
ناسا اعلام کرده، با این سیستم تازه اینترنت فضایی 600مگابیت در ثانیه (Mbps) سرعت دارد که این دو برابر از پیش قوی‌تر و بهتر است. به جز سریع‌تر کردن ارسال و دریافت داده، این برنامه به ناسا کمک می‌کند تا داده‌های مربوط به سفر‌ماه را نیز با دقت و سرعت بیشتری منتقل کند.

چرا فضانوردان اینترنت لازم دارند؟
به خاطر شرایط ویژه فضا، از بی‌وزنی تا قرار گرفتن در معرض اشعه‌های کیهانی، ‌آزمایش‌کردن در ایستگاه بین‌المللی فضایی یک فرصت مهم در اختیار دانشمندان می‌گذارد تا بتوانند برای آینده بشر تصمیم‌گیری کنند. با این همه، برای اینکه بتوان این آزمایش‌ها را با دقت و به‌صورت بهینه بررسی کرد، به یک ارتباط اینترنتی خوب و قابل توجه نیاز است. راه دیگر ارسال و دریافت اطلاعات استفاده از شاتل‌های فضایی است. این راه اما بسیار پرهزینه‌ است، داده‌ها در آن بسیار دیر منتقل می‌شوند و احتمال آسیب دیدن‌شان نیز وجود دارد. درحالی‌که اینترنت می‌تواند این ارتباط را سریع‌تر و بهتر به انجام برساند.

ارتباط اینترنتی در فضا چطور برقرار می‌شود؟
دسترسی به اینترنت در ایستگاه فضایی چالش بسیار بزرگی است. یکی از ساده‌ترین چالش‌ها شاید بررسی تنظیمات دستگاه‌ها برای سازگاری با سیستم جدید باشد. به جز آن، امکان برقراری ارتباط مشابه آنچه در زمین رخ می‌دهد، وجود ندارد. ارتباط با کابل‌ فیبرنوری که کاملا منتفی است. سامانه‌های وای‌فای هم که در فضا جایی ندارند. هیچ آدم فضایی نیز در نزدیکی ایستگاه سکونت ندارد که بتواند اینترنت دستگاهش را برای فضانوردان «هات‌اسپات» کند. در نتیجه، بهترین راه استفاده از ارتباط رادیویی است؛ سیستمی که ماندگارتر است، در مسیرهای طولانی ارتباط را حفظ می‌کند و برای راه‌اندازی آن به تجهیزات چندانی نیاز نیست.از همه مهم‌تر اینکه امواج رادیویی توسط اتمسفر زمین جذب نمی‌شوند و می‌تواند به برقرارماندن رابطه در شرایط مختلف امیدوار بود. ارتباط به‌طور کلی اینطور عمل می‌کند که داده‌ها توسط یک سامانه واسط مثل ماهواره‌های مخابراتی به زمین فرستاده یا از آن دریافت می‌شوند. این ماهواره‌ها، برخلاف ایستگاه بین‌المللی فضایی که مدام در حال گردش به دور زمین است و هر لحظه جایش تغییر می‌کند، در مدارهای ثابتی هستند. قرار گرفتن در این مدارهای خاص باعث می‌شود ماهواره‌های موسوم به «زمین ثابت» موقعیت ثابتی نسبت به ایستگاه زمینی داشته باشند و در نتیجه، ‌می‌توانند ارتباطشان را با یک ایستگاه واحد حفظ کنند. البته باند فرکانسی که برای این ارتباط شخصی‌سازی شده، صرفا برای ارتباط ISS با زمین جواب می‌دهد.


چالش همیشگی در فضا
دسترسی به اینترنت در ایستگاه فضایی چالش بسیار بزرگی است. یکی از ساده‌ترین چالش‌ها شاید بررسی تنظیمات دستگاه‌ها برای سازگاری با سیستم جدید باشد. به جز آن، امکان برقراری ارتباط مشابه آنچه در زمین رخ می‌دهد، وجود ندارد