روزگار تلخ عشایر زیلایی

عشایر یکجانشین دهستان محروم زیلایی بویراحمد محروم از امکانات اولیه همچون جاده ارتباطی، آب و حتی تغذیه مناسب هستند و روزگار سختی را می‌گذرانند.

 به گزارش تسنیم، 3 روستای کولند، باغ انجیرک و شهرون زیلایی با جمعیتی افزون بر 50 خانوار واقع در 150 کیلومتری یاسوج از داشتن امکانات اولیه همچون راه ارتباطی مناسب و آب شرب محروم هستند. 

مسیر کمتر از 100 کیلومتری پاتاوه تا زیلایی به دلیل نبود جاده ارتباطی مناسب ساعت‌ها به طول می‌انجامد و عبور و مرور خودروهای بدون کمک در این روستاها امکان‌پذیر نیست و وسیله نقلیه برای جابه‌جایی اهالی منطقه نیسان است و البته در فصل زمستان راه ارتباطی روستا بعد از اولین بارش برف و باران مسدود می‌شود.

مسکن ساکنان این روستاها خشت و گلی است که در هنگام بارش باران به‌سختی روزگار می‌گذرانند، به گونه‌ای که در فصل زمستان شب‌ را تا صبح باید زیر چکه‌های باران به سر کنند.
 اهالی در زمستان به دلیل نبود سوخت (نفت سفید) مجبور به قطع درختان بلوط برای تامین گرمایش منازل خشت و گلی خود هستند، زیرا در این زمینه امور عشایر کوتاهی می‌کند و سوخت مورد نیاز آنان را به‌موقع نمی‌رساند.

زنان باردار به دلیل نبود جاده مناسب هر لحظه آمادگی مرگ دارند و اهالی برای تامین آرد باید هزینه 70 هزار تومانی پرداخت کنند، در حالی که امور عشایر موظف بوده آرد را با قیمت 35 هزار تومان به این جامعه مولد و کم‌توقع برساند. کودکان کولند، باغ انجیرک و شهرون زیلایی تنها تا مقطع ابتدایی تحصیل می‌کنند، زیرا به دلیل نبود مدرسه در دیگر مقاطع مجبور به ترک تحصیل و یا مهاجرت به دیگر مناطق می‌شوند.