به برخی از مهم‌ترین هایجک‌های فوتبال در سال‌های اخیر توجه کنید؛ ویلیان در سال2013 ناگهان از تاتنهام به سمت چلسی چرخید. امانوئل پتی هم در سال1997 همین رویه را در برابر تاتنهام در پیش گرفت و توپچی شد. روی کین در سال1993 چیزی نمانده بود به بلکبرن برود اما الکس فرگوسن او را از این باشگاه دزدید. در عوض، جان اوبی میکل بعد از توافق با من‌یونایتد در سال2006 از چلسی سردرآورد. محمد صلاح 5سال قبل باید لیورپولی می‌شد اما چلسی او را هم ربود. لوکاس مورا هم در سال2012 به‌جای منچستریونایتد با پاری‌سن‌ژرمن بست. خوان ماتا در سال2011 باید به آرسنال می‌رفت اما چلسی او را هم وسوسه کرد. آرین روبن در سال2004 بدشانس بود که چلسی برایش دام پهن کرد و اجازه نداد اسطوره فوتبال هلند به من‌یونایتد برود. منچستر در مورد آرون رمزی هم قربانی هایجک شد و در سال2008 در رقابت بر سر خرید او به آرسنال باخت. رونالدینیو هم در سال2003 همین داستان را داشت و به‌جای منچستر، راه خود را به بارسلونا کج کرد. مایکل لادروپ به لیورپول خیلی نزدیک بود اما یوونتوس او را روی هوا زد. چلسی در سال2015 به بازیکن متوسطی مثل پدرو هم رحم نکرد و او را جلوی چشمان مدیران من‌یونایتد قاپید. در عوض، من‌سیتی موفق شد روبینیو را از رفتن به چلسی منصرف کند که البته این باشگاه از این خرید گران‌قیمت خیری ندید. دله‌علی هم قبل از تاتنهام با لیورپول به توفق رسیده بود. دیوید بکام یکی از شعارهای لاپورتا در کمپین انتخاباتی ریاست باشگاه بارسلونا بود اما پرس او را زودتر خرید. جورجینیو هم فصل قبل نزدیک بود به منچسترسیتی برود اما او در آخرین لحظات ترجیح داد با مربی سابق خود در ناپولی به چلسی برود. پل گاسکوین هم شاید اگر به من‌یونایتد می‌رفت و زیرنظر فرگوسن سختگیر بازی می‌کرد، به این فلاکت امروزش نمی‌افتاد.
مهم‌ترین هایجک‌های تاریخ
در همینه زمینه :
