رفتارهای انسانی و آرامش اجتماعی

محمد بلوری ـ روزنامه‌نگار پیشکسوت

در دوران طولانی روزنامه‌نگاری و کار در سرویس‌ها و صفحات مربوط به حوادث در مطبوعات بارها شاهد وقایع تکان‌دهنده‌ای بودم که بر اثر مشاجره و نزاع بین دو یا چند نفر رخ داده بود؛ قتل، نقص عضو یا جراحت عمیق کس یا کسانی که می‌توانستند به جای کینه‌توزی و دعوا، گفت‌وگو کنند. کسی را حکم و داور قرار دهند یا به هر ترتیب خواسته خود را از مسیر درستی دنبال کنند. 
اکنون پس از همه این سال‌ها وقتی از مجموع حوادث و اتفاقاتی که با آنها سروکار داشتم نتیجه‌گیری می‌کنم، درمی‌یابم که تجربه سلوک و رفتار با مردم بسیار مهم و تعیین‌کننده است. مطمئن باشید وقتی در اختلافات مالی یا خانوادگی، پای یک آدم باتجربه، سرد و گرم چشیده و باوجدان در میان باشد یا مصالحه می‌شود یا دست کم حادثه هولناکی رخ نمی‌دهد.
آدم‌هایی که تجربه زندگی کسب کرده‌اند و در فراز و نشیب‌‌های روزگار به نوعی حکمت دست یافته‌اند، می‌دانند که هر رفتاری – چه خوب و چه بد – پاسخی دارد؛ برای همین تلاش می‌کنند، بدی نکنند تا بدی نبینند. 
خیلی وقت‌ها با 2 کلام مثبت و سا زنده می‌توان آب آشتی بر آتش اختلاف ریخت. افرادی که خیر و صلاح  خود و خانواده خود را می‌شناسند، معمولا کمتر اهل جدلند، از جار و جنجال دوری می‌کنند و خوب می‌دانند که یک جمله نابجا می‌تواند بنیان محبت را سست کند. این رسم دیرینه طبیعت است که کسانی که خیر مردم را می‌خواهند خیر هم می‌بینند. کسی که راضی نیست دل کسی آزرده شود، خودش هم دل‌آزرده نخواهد شد. 
وقتی کسی مراقب باشد تا با گفتار و رفتارش کسی را نرنجاند، بقیه هم مراعات حال او را می‌کنند و به این ترتیب رفتار و کردار درست و انسانی موجب تداوم دوستی‌ها و ادامه روابط دوستانه می‌شود و آرامش بیشتری هم بر جامعه حکمفرما خواهد بود. 
باور کنیم خیلی از اتفاقات تلخ می‌توانست رخ ندهد و آگاهی این رخدادها می‌تواند در پیشگیری از رویدادهای مشابه مؤثر باشد.