روستا
ویلاهایی که در مزارع «سنقرآباد» سبز می‌شود
به گفته اهالی سنقرآباد، آب و برق این روستا تامین نیست و این موضوع مردم را به دردسر انداخته است
زهرا اشرف‌زاده| البرز-خبرنگار:
سنقرآباد روستایی زیبا در 20 کیلومتری غرب کرج و از توابع چهارباغ است. این روستا که آب و هوایی مطبوع دارد، زمانی پر از باغ و زمین کشاورزی بود که اکنون جای بیشتر آن زمین‌ها را ویلاهای شیک و مجلل گرفته است.
البته هنوز هم برخی از مردم روستا کشاورزی می‌کنند و همین باغ‌ها و فضای روستاست که مردم را از پایتخت و از نقاط مختلف البرز به ساخت ویلا در روستا ترغیب می‌کند. علاوه بر این، جمعیت خون‌گرم، زحمتکش و لهجه شیرین البرزی از ویژگی‌های مردم این روستاست. در روستا‌گردی این هفته به خواسته اهالی سنقرآباد به این روستا رفتیم تا به گفته مردم، علاوه بر زیبایی‌ها، از مشکلاتی که افزایش جمعیت و کمبود امکانات برای بومیان منطقه به وجود آورده گزارشی تهیه کنیم. در هنگام ورود، اولین چیزی که به دل می‌نشیند هوای خنک در ظهر گرم اردیبهشت است. شیشه ماشین را که پایین می‌کشیم نسیم خنک صورتمان را نوازش می‌دهد؛ نسیمی که خبر از یک آبادی در این گوشه کرج می‌دهد. در کنار خیابان اصلی سنقرآباد بنگاه‌های املاک زیادی به چشم می‌خورد. بنگاه‌هایی که به علت سرازیر شدن مردم شهر به این روستای تفریحی و گران شدن قیمت زمین‌ها هر روز بیشتر می‌شوند و نشان از مهاجرت زیاد و ویلاسازی در این منطقه دارد.
لزوم گسترش بافت روستا
در ورودی روستا چند مرد ایستاده‌اند و در حال گفتوگو هستند. یکی از آنها با اطلاع از این‌که ما خبرنگاریم شروع به صحبت می‌کند و می‌گوید: ساکن خیابان ولی عصر(عج) در ابتدای روستای سنقرآباد هستم. این خیابان به دلیل این‌که جزو بافت روستا نیست مشکلات زیادی دارد.
«حبیب‌الله فلاح رفیع» می‌افزاید: بارها برای گرفتن کنتور آب، برق و گاز مراجعه کرده‌ایم، اما می‌گویند به دلیل این‌که جزو بافت روستا نیستید این امکانات به شما تعلق نمی‌گیرد، در حالی که بافت روستا در سال‌های اخیر به دلیل افزایش جمعیت وسیع‌تر شده و هر سال می‌گویند که قرار است بافت روستا را گسترش دهند، اما هنوز این اتفاق نیفتاده و ما هر روز در اداره‌ها به دنبال گرفتن این امکانات هستیم.
پس از گذشتن از این خیابان، داخل روستا می‌شویم. روستا چند خیابان پهن و آسفالت‌شده دارد. مسجد بزرگی در میدان اصلی و کنارش یک درمانگاه قرار دارد. به سراغ خانمی که روی نیمکتی در کوچه باصفای روستا نشسته می‌رویم.
وی با بیان این‌که اصالتا اصفهانی است و بیش از 30 سال است در سنقرآباد ساکن شده می‌گوید: در طول این سال‌ها امکانات افزایش پیدا کرده یک‌شنبه‌ها دکتر به روستا می‌آید و اهالی را ویزیت می‌کند. از چهارشنبه‌بازار هم می‌توانیم خرید کنیم. البته چند سوپرمارکت در روستا و مغازه‌های دیگری هم در روستا وجود دارد.«حبیبه رضایی» ادامه می‌دهد: مهم‌ترین مشکل ما آب و برق است که در تابستان دردسرهای زیادی برای اهالی ایجاد می‌کند.
نبود پارک و زمین بازی
پسر نوجوانی که در حال دوچرخه‌سواری است در پاسخ به سوال ما که خواسته‌اش از مسئولان چیست می‌گوید: مهم‌ترین خواسته ما ساخت پارک است. «علیرضا فلاح» اضافه می‌کند: در این منطقه جایی برای بازی بچه‌ها نیست. چند بار گفته‌اند که قرار است پارکی ساخته شود، اما هنوز این اتفاق نیفتاده است.
مشکلات کشاورزان
یکی از مردان روستا که شغلش کشاورزی است، به نمایندگی از کشاورزان روستا از وضعیت سخت این قشر صحبت می‌کند و می‌گوید: چند سال است که سرما تمام محصولات ما را از بین می‌برد. از طرفی، گازوئیلی را که موتورهای آب از سال 65 با آن کار می‌کنند چند سالی است دولت به ما نمی‌دهد. مجبوریم آزاد و با قیمت لیتری 1200 تومان خریداری کنیم. گازوئیلی که گاهی می‌بینیم نفت هم در آن می‌ریزند. خواسته ما این است که دولت خودش گازوئیل را به ما بفروشد و حاضریم آن را نرخ آزاد هم بخریم.
«احمد رفیع» می‌افزاید: قیمت سموم کشاورزی بسیار بالاست و با توجه به این‌که 3 سال متوالی سرما محصولات و باغ‌ها را زده کشاورزان وضعیت خوبی ندارند، در حالی که مشکل ما با وام‌های 20 میلیونی هم حل می‌شود. از طرفی، در این شرایط مجبوریم زمین‌ها و باغ‌های خود را بفروشیم که آن هم دردسر دارد و اجازه این کار را نداریم.
بی‌رونقی کشاورزی؛ عامل فروش زمین
دهیار روستای سنقرآباد با اشاره به جمعیت و ویژگی‌های روستا می‌گوید: طبق آخرین سرشماری، روستا حدود 1800 نفر جمعیت دارد. البته این تعداد افرادی است که همیشه ساکن بافت روستا هستند که با وجود جمعیت مهاجری که در این منطقه ویلاسازی کرده‌اند و جمعیت افغان‌ها که بسیاری از ساکنان این منطقه را تشکیل می‌دهند می‌توان گفت حدود 3 برابر این عدد ساکن روستا هستند.
«مجتبی فلاح رفیع» می‌افزاید: در روستای ما تمام خدمات اعم از آب، برق گاز و اینترنت وجود دارد. خانه بهداشت نیز جوابگوی بهداشت اهالی است. در کل روستا شاید تنها یک کوچه خاکی وجود داشته باشد. می‌توان گفت بخش چهارباغ سنقرآباد یکی از بهترین مناطق است و این را می‌شود از قیمت زمین‌های آن فهمید.
وی با اشاره به موضوع تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی می‌گوید: وقتی کشاورزان امکان تولید ندارند، مجبورند زمین‌های خود را بفروشند. 3 سال متوالی محصولات را سرما زده و سال قبل‌تر از آن هم محصول باغ‌ها فروش خوبی نداشت. با این اوضاع کشاورزان مجبورند زمین‌های خود را بفروشند و امرار معاش کنند. جهاد کشاورزی نیز که مسئول امور اراضی است، نمی‌تواند با امکانات و مامورهای محدود مانع این کار شود. این موضوعات نشان می‌دهد قانون تغییر کاربری نیاز به بازنگری دارد.
فلاح رفیع با بیان وضعیت کشاورزی در روستا ادامه می‌دهد: در سال‌های اخیر، تقریبا کشاورزی در روستا از بین رفته و تمام باغ‌ها و زمین‌ها زیر 2 هکتار است، چراکه زمین‌ها اکثرا تفکیک و ویلاسازی شده. از طرفی، کشاورزانی هم که هستند از روش‌های سنتی استفاده می‌کنند. دهیار روستای سنقرآباد می‌افزاید: در مورد گازوئیل جهاد کشاورزی را نمی‌توان مقصر دانست، بارها بر استفاده از موتورهای برقی تاکید شده، چراکه با این روش هم سوخت به هدر می‌رود، هم آبیاری به روش غرقابی آب زیادی مصرف می‌کند. وقتی جهاد کشاورزی برای کشاورزان کلاس و برنامه می‌گذارد، کسی شرکت نمی‌کند. طبیعی است که به چشم کشاورز واقعی به این افراد نگاه نمی‌کنند.
نبود زمین برای توسعه خدمات
فلاح رفیع با اشاره به عمده‌ترین مشکلات و خواسته‌های مردم روستا می‌گوید: مهم‌ترین معضل ما نبود زمین است. یعنی زمین عمومی‌ای که متعلق به دولت باشد حتی در خارج از بافت روستا هم وجود ندارد و همه شخصی است. از این رو نمی‌توان امکاناتی مانند پارک و کتابخانه را به روستا آورد. بارها خواسته‌ایم مدرسه روستا را که از سال 65 متروکه شده، به ما تحویل دهند تا مردم از آن استفاده کنند، اما هنوز موافقت نشده است.
کاهش بودجه روستا
دهیار روستای سنقرآباد می‌گوید: یکی از موضوعاتی که می‌خواهیم به گوش مسئولان برسد کاهش بودجه روستاست. بودجه تا یک سال قبل 90 تا 100 میلیون تومان بود، اما از مهر ماه آن را نصف کردند و از آذر هم یک‌پنجم شد، در حالی که می‌بینیم هزینه‌ها 3 برابر شده است. حالا مردم انتظار دارند ما همان خدماتی را به آنها بدهیم که سال قبل می‌دادیم و در این بین، دهیار و شورا متهم به برداشت پول هستند.
«مجتبی فلاح رفیع» می‌افزاید: در سنقرآباد و روستاهای اطراف اتباع افغان بسیاری زندگی می‌کنند و طبق قانون دولت باید بخشی از عوارض و مالیات آنها را به ما پرداخت کند، اما این کار را هم نمی‌کند، در حالی که این افراد از تمام خدمات استفاده می‌کنند.
وی اظهار می‌کند: درخواست ما این است که دولت حق روستا و مردمش را از عوارض و بودجه و مالیات پرداخت کند تا آنها هم بتوانند در آسایش زندگی کنند.
تغییر کاربری؛ بلای جان روستاهای ساوجبلاغ
این روزها در هر روستای ساوجبلاغ که قدم بگذارید، ده‌ها بنگاه مشاور املاک خواهید دید. روستاهایی که در گذشته محل تولید محصول کشاورزی و میوه بودند امروز مشاوران املاک میدان‌دار شده‌اند. شاید باورش برای بومیان این مناطق سخت باشد کسانی که سال‌ها از اراضی کشاورزی و باغ‌های ساوجبلاغ استان بهره‌‌مند بودند این روزها شاهد تخریب زمین‌ها و قلع و قمع درختان میوه برای ویلاسازی و گسترش شهرنشینی باشند. با وجود تمام صحبت‌هایی که مبنی بر جلوگیری از ساخت‌وساز‌ها می‌شود همچنان شاهد تغییر کاربری اراضی و تبدیل آن به شهرک هستیم.
فرماندار ساوجبلاغ با بیان این‌که تبدیل باغ‌های این شهرستان به ویلا چالش بزرگی است که صدمه جبران‌ناپذیری به منابع این منطقه زده می‌گوید: ساخت‌و‌ساز یکی از معضلات این منطقه است که باعث مهاجرت‌های بی‌رویه و بروز مشکلات مختلف در ساوجبلاغ و روستاهای آن شده است. به گزارش همشهری، «ابوالقاسم پالیزگیر» با تاکید بر نظارت دستگاه‌های مربوطه به‌ویژه دهیاری‌ها و جهاد کشاورزی بر تغییر کاربری اراضی می‌افزاید: کلیه دستگاه‌ها و سازمان‌ها مانند شهرداری‌ها، دهیاری‌ها و جهاد باید با قاطعیت کامل و تعامل با دستگاه قضایی از هر گونه ساخت‌و‌ساز غیرمجاز جلوگیری کنند.
پالیزگیر ادامه می‌دهد: شهرستان ساوجبلاغ دشت پایلوت نام گرفته و این به دلیل افزایش جمعیت شهرستان نیست، چراکه در روستاها جمعیتی زیاد نشده، بلکه به دلیل ساخت‌وساز‌های غیرمجاز و حفر چاه این اتفاق افتاده و شهرستان دچار بی‌آبی شده است. با تمام این صحبت‌ها اما گاهی دیده می‌شود که زمینداران و باغداران نیز بنا به دلایل مختلف از جمله بالا بودن هزینه کشاورزیو مهاجرت و تامین معاش زمین‌های خود را به فروش می‌رسانند که نشان‌دهنده این است که شاید برنامه‌‌ریزی و بازنگری در این مورد صورت بگیرد.
در همینه زمینه :