لجبازی یا ترس از شکست

حسن تفتیان یکی از امیدهای مدال دوومیدانی ایران در مسابقات قهرمانی آسیا بود، اما در فینال غیبش زد. دوشنبه شب در دوحه همه منتظر بودند تفتیان را روی یکی از سکوهای دوی 100متر ببینند، اما او دور از چشم همه بعد از دوی نیمه‌نهایی به هتل رفته بود.
تفتیان همان دونده‌ای است که خودش را به‌عنوان اولین‌های ایران در دوی 100متر معرفی کرده؛  او به‌عنوان نخستین دونده سرعت ایرانی به نیمه‌نهایی مسابقات قهرمانی جهان و المپیک رسید. در دوره گذشته مسابقات آسیا مدال طلا گرفت و در یک سال گذشته در فرانسه و زیرنظر مربی خارجی تمرین کرد و کمترین توقع روی سکو رفتن در این دوره از مسابقات بود.
شب مسابقه همه در ورزشگاه خلیفه جمع شده بودند تا فینال دوی 100متر را تماشا کنند، از مجید کیهانی رئیس فدراسیون گرفته تا احسان حدادی و مک ویلکینز مربی آمریکایی او و دیگر نفراتی که همراه تیم بودند. تفتیان در مرحله نیمه‌نهایی دوید و به‌عنوان نفر هفتم گروهش به فینال صعود کرد، 2ساعت بعد فینال بود و همه منتظر بودند تا او را در خط استارت ببینند اما خبری از تفتیان نشد. کیهانی که استرس گرفته بود، دست به تلفن دنبال تفتیان می‌‌گشت اما تلاش‌اش بی‌نتیجه بود.
بعد از مسابقه هم خبری از تفتیان نبود. کسانی که در دوحه حضور دارند، رابطه سرد او با فدراسیونی‌ها را تأیید می‌کنند، آنهایی هم که در تهران هستند از مسائل دیگر صحبت می‌کنند؛ اینکه تفتیان با پادرمیانی نماینده شهرش تربت‌حیدریه در مجلس به اردوی فرانسه رفته بود. سال پیش فدراسیون دوومیدانی اعلام کرده بود که به‌خاطر مشکلات مالی همه ورزشکاران باید در ایران و با مربیان ایرانی کار کنند. این قانون شامل حال تفتیان و حتی احسان حدادی هم شده بود. حدادی با پادرمیانی کمیته ملی المپیک دوباره توانست به آمریکا برود و با مک ویلکینز تمرین کند. در مورد تفتیان هم گفته می‌شود با وعده یکی از نمایندگان مجلس و این قرار که هزینه‌های اردو و مربی فرانسوی را هیأت دوومیدانی خراسان رضوی پرداخت کند، او اردویی بیست‌ویک روزه در پایان سال گذشته داشت. اما در سال جدید و با پرداخت نشدن هزینه‌ها فدراسیون هم از رفتن تفتیان به فرانسه جلوگیری کرده بود.مشکل دیگری که درباره آن صحبت می‌شود این است که فدراسیون برای ماساژور اختصاصی او ویزا و بلیت قطر را نگرفته بود و تفتیان خودش هزینه‌های رفتن این ماساژور به دوحه را به‌عهده گرفته و دنبال صادر شدن ویزای او بوده. رفتار تفتیان در روز مسابقه برای همه عجیب بوده. او نه‌تنها با مسئولان فدراسیون، که گفته می‌شود حتی به ماساژوری که هم‌اتاقی او هست، خبر نداده بود که در فینال نمی‌دود.
تا ظهر دیروز دلیل مسابقه ندادن تفتیان مشخص نبود. نزدیک شدن به او در دوحه خیلی کار راحتی نبوده تا خودش توضیح بدهد که چه دلیلی برای این انصراف داشته است. دیروز اشکان اردیبهشت، مسئول کمیته پزشکی و ضد‌دوپینگ فدراسیون که در دوحه به سر می‌برد، اعلام کرد که عضله همسترینگ تفتیان در مترهای آخر نیمه‌نهایی کش آمده است: «فاصله بین مرحله نیمه‌نهایی و فینال خیلی کوتاه بود و صلاح نبود که او در فینال بدود. برای درمان و بررسی های بیشتر تفتیان در تهران تحت نظر قرار می‌گیرد.» این توضیحات با ابهاماتی همراه است؛ اگر در مرحله نیمه‌نهایی این اتفاق افتاده و پزشک تیم به صلاح ورزشکار تصمیم گرفته، چرا کسی از این تصمیم خبرنداشته؟ چرا حتی خود اردیبهشت در همان دوی 100متر از دلیل غیبت تفتیان اظهار بی‌اطلاعی کرده است؟ دوم اینکه چرا با وجود مرکز مجهز پزشکی و فیزیوتراپی در قطر که بیشتر ورزشکاران برای درمان به آنجا مراجعه می‌کنند، تفتیان باید منتظر بازگشت به تهران باشد و به این مرکز مراجعه نمی‌کند؟ در همان ورزشگاه خلیفه 6پزشک حضور دارند و اگر مصدومیت تفتیان جدی بوده، چرا بعد از مسابقه برای درمان پیش آنها نرفته و به هتل بازگشته است؟
گروهی معتقدندکه او چون مطمئن بوده مدالی نمی‌گیرد، برای فرار از شکست، ندویده است. 7‌ماه دیگر مسابقات قهرمانی جهان در دوحه برگزار می‌شود و همه دونده‌های آسیایی برای تدارک هم که شده، در دوحه بودند و همین دلیلی بود تا تفتیان خودش را در موضع ضعف ببیند. در این شرایط انتقاد اصلی را هم به فدراسیون وارد می‌کنند؛ اینکه چرا در شرایط نابسامان مالی برای یک ورزشکاری که احساس مسئولیت نمی‌کند، هزینه دلاری کرده است.