خسارت سنگین سیل و سختی جبران

      خبر: هدایت‌الله خادمی، نماینده مردم ایذه و باغملک در مجلس با بیان اینکه ویرانی و خسارات ناشی از سیل اخیر بسیار زیاد است، گفت: خسارت سیل اگر از جنگ تحمیلی بیشتر نباشد کمتر هم نیست؛ ۳۰۰ هزار واحد مسکونی در سیل خوزستان آسیب دیده و داروندار و کشاورزی و دام‌های مردم را که وسیله معیشتشان بود از بین رفته است. حالا هم مردم سیل زده نباید فراموش شوند و باید تلاش همه جانبه‌ای برای جبران خسارت‌های آنها انجام شود.

      نقد: باران‌های اخیر را رحمت بنامیم یا زحمت، فرقی نمی‌کند. باران‌های سیل‌آسا باریده‌اند و با خود روستاها و شهرها را برده‌اند. داروندار مردم را گرفته‌اند و امانشان را بریده‌اند. حالا دیگر فرقی نمی‌کند که این خرابی‌ها ثمره ورود سامانه بارشی قوی به کشور و نزول باران‌های بهاری سنگین باشد یا سوء مدیریت چندین ساله در امور زیربنایی و روبنایی و بی‌خیالی یک یا چند مسئول، حالا باید همتی به بزرگی همین سیلاب شکل بگیرد برای جبران خسارت‌های وارده به مردم. مردمی که حتی اگر در مسیل رودخانه هم خانه ساخته باشند، مقصر ردیف اول این خرابی‌ها نیستند و از مقام بالاتری اجازه داشته‌اند، چه برسد به اینکه خانه و کاشانه‌شان فرسنگ‌ها از مسیل و سیل و رودخانه دورتر بوده و بی‌تقصیر، فقط مقهور وسعت سیلاب شده باشند.

حالا باید خسارت‌ها جبران شود تا این مردم به زندگی عادی برگردند آن‌هم خسارتی که گفته می‌شود مثلاً در خوزستان با خسارت 8 سال جنگ به این منطقه برابر است و طبعاً جبران آن ارقام کلانی را طلب می‌کند. اینجاست که بهتر می‌توان ارزش وجود یک صندوق بیمه همگانی برای جبران خسارت وقایع غیرمترقبه را درک کرد. صندوقی که اگرچند سال پیش ایجاد شده بود و سهمی از بودجه‌های جزئی دستگاه‌های مسئول با پرداخت اندک مردم در آن ذخیره می‌شد، حالا می‌توانست برای جبران خسارت‌های سیل کارآمد باشد. صندوقی که اگر از امروز هم تأسیس شود می‌تواند چند سال دیگر برای جبران خسارت سیلی ناگهانی یا زلزله‌ای ویرانگر دست‌گیر متولیان امر باشد و برای جبران خسارت‌ها جایی برای نگرانی باقی نگذارد. اتفاقات غیرمنتظره طبیعی را بلا بنامیم یا حکمت و رحمت، هر چه باشد در اختیار بشر نیست اما از یک‌سو می‌توان با افزایش آمادگی در مقابل آنها خسارت‌های وارده را به حداقل رساند و از دیگر سو با یادآوری خسارت‌های مالی آنها تمهیدی برای روزهای سخت اندیشید؛ تمهیدی مانند ایجاد یک صندوق بیمه همگانی که جای خالی‌اش سال‌هاست احساس می‌شود.