علی قلیزاده گفته برای تیم ملی بهتر از کارلوس کیروش پیدا نمیشود. این حرف را خیلیهای دیگر هم زدهاند؛ مخصوصا بازیکنانی که مورد علاقه مربی پرتغالی بودند. کیروش همیشه نگاه خاصی به قلیزاده داشت و حالا هم او اینطور جواب محبتهای سینیور را میدهد. حالا ما کاری به تواناییهای کیروش نداریم و حتما هم قبول میکنیم که او مربی بزرگی بوده است. سؤال کلیدی اما اینجاست که آیا قرار بود همکاری ایران با کارلوس تا ابد طول بکشد؟ او 8سال ماند و بالاخره هم خودش رفت. اگر 80سال هم میماند، آخرش بهخاطر مرگ طبیعی این همکاری تمام میشد؛ خب حالا ما چه کنیم؟ خودمان را بکشیم؟ یا چون فقط «تصور» میکنیم بزرگتر از کیروش گیر نمیآید، مربی ایرانی بگذاریم بالای سر تیم؟ یادتان باشد بعد از رفتن افشین قطبی هم خیلیها میگفتند محال است مربی بزرگ به فوتبال ایران بیاید، اما همین کیروش آمد.
آیه یاس نخوانید
در همینه زمینه :
یادداشت