همدان در آرزوی موزه موسیقی

ناهید زندی صادق/همدان - خبرنگار

همدان، نخستین پایتخت آریایی‌ها، سال‌هاست عنوان پرطمطراق «پایتخت تاریخ و تمدن ایران» را یدک می‌کشد، اما آیا با چند اثر تاریخی می‌توان گردشگر را به اقامت و صرف هزینه در آن شهر ترغیب کرد؟
یکی از ضرورت‌ها در زمینه جذب گردشگر برخورداری از تنوع در موزه‌ها و جاهای دیدنی است.
 به همین دلیل هنرمندان همدانی پیشقدم شده‌اند تا شاید با همراهی و همدلی مسئولان بتوانند موزه موسیقی همدان را پایه‌گذاری کنند. شهرهای گردشگرپذیری مانند کرمان، اصفهان و تهران در این زمینه تجربه خوبی داشته‌اند؛ شاید بتوان امیدوار بود این حسرت دیرینه همدان هم به‌زودی به بار بنشیند.
 همدان در این زمینه ظرفیت بسیار بالایی دارد؛ از سویی به دلیل نزدیکی به کرمانشاه، مهد تنبور، ساخت و نواختن این ساز در همدان بسیار رایج و متداول است و از سوی دیگر تنوع قومی موجب شده است موسیقی محلی اقوام لر، کرد و ترک هم غنای بیشتری به موسیقی این استان ببخشد. 
همدان همچنین موسیقی‌دانان برجسته‌ای دارد که در خارج از استان شناخته‌شده‌تر از زادگاه خود هستند و موزه موسیقی شاید بتواند رسالت معرفی بیشتر این هنرمندان را برعهده گیرد.

از گالری تا موزه
رئیس انجمن موسیقی همدان و دبیر اجرایی بیست و یکمین جشنواره موسیقی فجر در همدان درباره نمایشگاه‌ سازی که در استان برپا شده است، می‌گوید: این گالری در ابتدا قرار بود به عنوان موزه ساز برپا شود، اما موزه فرایندی طولانی دارد که نیازمند مجوز میراث فرهنگی است. 
قرار است تا زمان تاسیس موزه، بخشی از دفتر انجمن موسیقی را به نمایشگاه دائم ساز اختصاص دهیم تا در بلندمدت با همیاری و همکاری مسئولان در همان مکان 200 متری موزه ساز همدان را تاسیس کنیم.
علی آقامحمدی می‌افزاید: مجموعه‌ای از سازهای ارزشمند از سوی سازسازان قدیمی به خانه موسیقی اهدا شده است و چند نفر از مجموعه‌دارانی که سازهای قدیمی دارند هم تصمیم دارند آنها را به انجمن موسیقی هدیه کنند. این سازها که تعدادشان به 30 عدد می‌رسد، مقدمه‌ای برای شکل گرفتن موزه ساز خواهد شد. تمام سازهای تازه‌سازی که در این نمایشگاه موقت به نمایش درآمده هم هنر دست سازسازان همدانی است. 

ظرفیت همدان در سازسازی
یک فارغ‌التحصیل رشته موسیقی با بیش از 20 سال سابقه فعالیت در حوزه ساخت سازهایی مانند، تار، سه‌تار، تنبور، عود و شورانگیز به همشهری می‌گوید: این نمایشگاه می‌تواند مقدمه‌ای برای تاسیس موزه موسیقی باشد. امیدواریم تلاش‌ها در این زمینه به بار بنشیند و جای خالی این موزه در پایتخت تاریخ و تمدن ایران پر شود.
مهرداد وارسته با بیان این‌که همدان ظرفیت بسیار خوبی در حوزه سازسازی دارد، می‌افزاید: بیشتر هنرمندان درجه یک استان نشان ملی دارند، اما شوربختانه این ظرفیت‌ها ناشناخته مانده است و نامی از این هنرمندان به میان نمی‌آید.
 شاید نداشتن ارتباط با هم و متحد نبودن هنرمندان در معرفی خود و بیان خواسته‌هایشان موجب شده است خانواده بزرگ هنر سازسازی تعامل سازنده‌ای با هم و با مسئولان نداشته باشند.
 یک هنرمند ممکن است ماه‌ها برای یک اثر زحمت بکشد، شاید برای او سخت باشد که ساز خود را در چنین نمایشگاهی به نمایش بگذارد، اما اگر موزه ساز شکل بگیرد و حفاظت درستی از آثار به وجود بیاید حتما هنرمندان با اعتماد بیشتری آثار خود را به موزه اهدا خواهند کرد.

مزایای داشتن موزه موسیقی
این فارغ‌التحصیل موسیقی در بخش دیگری از سخنان خود می‌گوید: همدان یکی از قطب‌های سازسازی ایران است و کارهای هنرمندان همدانی به کشورهای دیگر صادر می‌شود. باید از مسئولان پرسید چرا تاکنون در همدان نمایشگاه تخصصی ساز نداشته‌ایم؟ 
مدام در نمایشگاه بین‌المللی نمایشگاه شیرینی و شکلات برگزار می‌شود، اما تا امروز حتی یک بار هم نشده نمایشگاه ساز برپا شود تا هم مردم با این هنر آشنا و هم هنرمندان برای ادامه کار تشویق شوند.
 شاید کمی تلخ باشد، اما مردم ما امروز آنقدر که پیانو و گیتار را می‌شناسند تار و سه‌تار را نمی‌شناسند. شاید همین مسئله ضرورت تاسیس یک موزه موسیقی را در همدان بار دیگر به هنرمندان و مسئولان یادآوری کند.
 از سوی دیگر شاید نتوان در نمایشگاه موقت و گالری به معرفی مفصل سازها و سازندگان این آثار پرداخت، اما در موزه موسیقی این کار ممکن خواهد شد. البته علاوه بر موزه، پیشنهاد من به مسئولان حوزه موسیقی این است که سالی یک یا دو بار نمایشگاه تخصصی ساز در جای بزرگ‌تر و مناسب‌تر برگزار شود.
وارسته در بخش دیگری از سخنان خود تاکید می‌کند:‌ در استان همدان بیش از 150 سازنده ساز وجود دارد، اما فقط 15 نفر یا به عبارتی 10 درصد این افراد از نمایشگاه استقبال کرده‌اند. باید امیدوار بود در آینده در موزه ساز آثار بیشتری از هنرمندان مهجور استان ببینیم.