آبی، رنگ زمستان

استقلال با یک پیروزی درخشان دیگر برابر ذوب‌آهن، پس از مدت‌ها به جمع 4تیم بالای جدول اضافه شد تا هوادارانش را خوشحال‌تر و امیدوارتر از قبل کند. تقابل شفر و منصوریان که با پیروزی تمام‌عیار مربی آلمانی همراه بود، حاشیه‌ها و نکات زیادی داشت که این مطلب 5مورد از آنها را مرور می‌کند.
  ظاهرا سنت چند سال اخیر استقلال، امسال هم قرار است ادامه داشته باشد. از لیگ پانزدهم به بعد، آبی‌ها در نیم‌فصل دوم اوج گرفته‌اند و زیباترین پیروزی‌ها را به هواداران‌شان تقدیم کرده‌اند. این موضوع امسال هم در حال تکرار است و تیم شفر یک نیم‌فصل دوم دلربا را پشت سر می‌گذارد؛ هرچند باز هم ممکن است گاف‌های دور رفت برای این تیم گران تمام شود و اوجگیری دیرهنگام استقلال را بی‌‎ثمر باقی بگذارد. هواداران باید امیدوار باشند امسال لغزش رقبا به آنها کمک کند تا از دل سوز و سرما، راهی به سمت جام باز کنند.
  با شرایطی که استقلال هم‌اکنون دارد، بازگشت برخی بازیکنان مهم به ترکیب آبی‌ها بسیار دشوارتر از قبل شده است. وینفرد شفر اخیرا بالاخره توانسته از یک ترکیب ثابت برای 2بازی متوالی استفاده کند و نتایجی درخشان بگیرد. بنابراین نفراتی مثل طارق همام، روح‌الله باقری و مرتضی تبریزی با چالش بسیار بزرگی برای حضور در ترکیب مواجه هستند. مثلا طارق قبل از جام ملت‌های آسیا جزو خوب‌های استقلال بود، اما حالا معلوم نیست حتی درصورت آمادگی هم بتواند به راحتی جایگاهش را پس بگیرد. فیکس شدن او در استقلال باید به قیمت نیمکت‌نشینی بازیکنی نظیر گادوین منشا تمام شود؛ آیا شفر و هواداران راضی خواهند بود؟
  صحبت از منشا شد؛ بد نیست به یاد بیاوریم زمان حضور این بازیکن در پرسپولیس، آمار گل‌نزنی او سوژه تمسخر برخی استقلالی‌ها بود. منشا طی 1100دقیقه آخر بازی‌اش برای سرخپوشان در مسابقات داخلی موفق به گلزنی نشد. برانکو به همین دلیل او را در فهرست مازاد تیمش قرار داد و از قضا استقلال این بازیکن را جذب کرد. در4 بازی گذشته منشا 204دقیقه هم برای آبی‌ها بازی کرده، اما هیچ‌یک از 9گل تیمش را به ثمر نرسانده است. طلسم گادوین هم‌اکنون به بیش از 1300دقیقه رسیده است و البته دیگر استقلالی‌ها او را از این بابت مسخره نمی‌کنند!
  بازگشت علیرضا منصوریان به ورزشگاه آزادی اصلا برایش جالب نبود. او که قول داده بود حتی به قیمت فسخ قراردادش هم که شده در تیم‌های بعدی مقابل استقلال روی نیمکت نخواهد نشست، این وعده را زیر پا گذاشت. او قبل از شروع مسابقه دست فرهاد مجیدی را مقابل جایگاه تماشاگران بالا برد که باز از سوی بسیاری از منتقدان یک حرکت «پوپولیستی» و جوگیرانه قلمداد شد؛ شبیه کاری که علیمنصور قبلا با امیر قلعه‌نویی انجام داده بود. همچنین مهدی رحمتی با وجود اصرار تماشاگران به سمت منصوریان نیامد تا روشن شود اختلافات قدیمی همچنان پابرجاست. آخرش هم استقلال با 3گل ذوب‌آهن را در هم کوبید تا شهد کام‌بک تاریخی برابر الغرافه خیلی زود در کام منصوریان تلخ شود. ذوب‌آهن 12بازی است که در لیگ برنده نشده و البته منصوریان هم در مسابقات داخلی هنوز هیچ بردی روی نیمکت این تیم به‌دست نیاورده است.
  بدون تردید یکی از خوب‌های استقلال در این فصل ‌اللهیار صیادمنش بوده است. این بازیکن 18ساله آن‌قدر مستعد نشان داده که حتی ترافیک وحشتناک فاز هجومی استقلال در نیم‌فصل دوم هم منجر به خروج او از ترکیب نشده است. صیادمنش یک خرید باارزش برای استقلال است که اگر قدرش دانسته شود، از امثال تیام و پاتوسی هم استراتژیک‌تر خواهد بود. البته آبی‌ها بابت جذب این بازیکن باید از مهدی طارمی هم ممنون باشند. در حقیقت پدر‌اللهیار پرسپولیسی بود و دوست داشت پسرش در این تیم بازی کند. اتفاقا ابتدای فصل سرخپوشان هم برای خرید این بازیکن پیشنهاد دادند، اما محرومیت باشگاه و بلاتکلیفی شش‌ماهه صیادمنش درصورت عقد قرارداد با پرسپولیس باعث شد او و پدرش پیشنهاد استقلال را قبول کنند. ممنون آقای طارمی!