محدودیتهای دانشآموزان مناطق محروم چیست؟
ترکتحصیل در نبود رشته انتخابی
نیلوفر شادان
انسانها بارها و بارها انتخاب میکنند و با انتخابهای خود مسیر زندگیشان را تغییر میدهند و سرنوشت خود را رقم میزنند.
یکی از مهمترین انتخابهای افراد در طول زندگی، انتخاب رشته تحصیلی در دوره متوسطه است. این انتخاب جزو نخستین انتخابهای مهم و سرنوشتساز است که دانشآموزان، آن را در دوران نوجوانی تجربه میکنند. با این انتخاب آنها قدم در راهی میگذارند که باید استعدادهایشان شکوفا شود و تواناییهایشان به منصهظهور برسد.
پیشنیاز هر انتخاب، داشتن آزادی عمل و وجود امکانات است. اگر دانشآموزی آزادی کامل برای تعیین رشته تحصیلی نداشته باشد یا نبود امکانات، انتخاب او را تحتالشعاع قرار دهد نتیجه دلخواهش را بهدست نمیآورد.
عطاءالله دهقانی، مدیر آموزشوپرورش بخش کوهمره نودان که یکی از مناطق کمبرخوردار در جنوب غربی استان فارس است در اینباره به همشهری درنگ میگوید: «داشتن امکانات در انتخاب رشته تحصیلی بسیار مهم است. در منطقه ما دانشآموزان بهدلیل نبود امکانات کافی مجبور به ترکتحصیل میشوند. بهعنوان مثال طرح هدایت تحصیلی برای یک دانشآموز رشته کارودانش را انتخاب میکند. این در حالی است که در منطقه تحصیلی این دانشآموز اصلا رشته کارو دانشی وجود ندارد و تنها رشته موجود انسانی است و او چون نمره کافی برای این رشته را نیاورده است مجبور به ترک تحصیل میشود».
او با اشاره به روستای دشتور میگوید: «در این روستا تنها رشته تحصیلی در دوران متوسطه رشته انسانی است و دانشآموز حق انتخاب دیگری ندارد و اگر بخواهد رشته دیگری را انتخاب کند باید به منطقه دیگری برود که معمولا مسیرها طولانی است و با امکانات موجود، طی این مسافت بسیار سخت و دستنیافتنی است.ما مدتهاست که این مشکل را داریم و با این موضوع دست و پنجه نرم میکنیم و متأسفانه هر سال تعداد دانشآموزانی که ترکتحصیل میکنند بیشتر میشود، بهخصوص برای دختران که امکان طی مسافت و رفتن به شهری دیگر را برای ادامه تحصیل ندارند».
او ادامه میدهد: «علاوه بر این رشتههای کارودانش ما محدود به یکی،دورشته میشود و دانشآموز نمیتواند رشته موردعلاقهاش را بخواند؛ مثلا میخواهد رشته مکانیک را ادامه دهد اما این رشته اصلا وجود ندارد و او مجبور میشود که به ناچار رشته دیگری انتخاب کند».
دهقانی داشتن امکانات را در انتخاب رشته تحصیلی خیلی مهم میداند و میگوید: «مسئولان فقط تهران را درنظر میگیرند و تصمیم میگیرند. الان هدایت تحصیلی اجباری است. پیشنهاد من این است که در مراکز و مدارس ما که پراکنده است و روستاها امکانات لازم را ندارند اختیار را به آموزشوپرورش منطقه بدهند که این امکان را داشته باشد تا از ترک تحصیل بچهها جلوگیری کند».