مازادی که ستاره شد

شاید اگر 6 ماه پیش قرار بود لیست خریدهای ناموفق برانکو ایوانکوویچ را فهرست کنیم، در کنار 2 تحفه اوکراینی و گولچ و آرام‌طبع حتما باید جایی هم برای شایان مصلح باز می‌کردیم. مصلح، پدیده سپیدرود رشت در دسته اول بود که همزمان مورد توجه پرسپولیس و استقلال قرار گرفت. درحالی‌که توافق او با آبی‌ها قطعی شده بود، یک مشاجره لفظی بین مصلح و یکی از معاونان وقت استقلال او را به سمت پرسپولیس هل داد. پس از آن شایان به یک نیمکت‌نشین تمام عیار در پرسپولیس تبدیل شد. او مدافع چپ بود و سرخ‌ها در این پست محمد انصاری را داشتند. مصلح به ندرت به بازی گرفته می‌شد و هر بار هم که از سر اجبار او را به زمین می‌فرستادند، نمایش خوبی از این بازیکن دیده نمی‌شد. وضع طوری بود که خیلی‌ها یقین داشتند با باز شدن پنجره نقل‌وانتقالات باشگاه، شایان از جمع پرسپولیسی‌ها جدا خواهد شد. با وجود این مصدومیت شدید محمد انصاری معادلات را عوض کرد. از آن به بعد برانکو به اجبار شایان را فیکس کرد. مصلح اوایل آنقدر ضعیف بود که خیلی‌ها خریدش را اشتباه می‌دانستند، اما بعدا روشن شد دلیل اصلی نمایش‌های نامناسب او، نیمکت‌نشینی‌های طولانی‌مدتش بوده است. مصلح حالا رفته‌رفته بهتر شده؛ به‌طوری‌که الان در دفاع و حمله یکی از مهره‌های قابل اتکای برانکو محسوب می‌شود. شایان که به‌رغم قد بلندش تکنیک خوبی دارد، عملا جناج چپ پرسپولیس را فعال کرده و این موضوع باعث تنوع برنامه‌های تاکتیکی سرخپوشان شده است. بی‌دلیل نبود که برانکو در زمستان مدافع چپ نگرفت. حالا اگر مهدی شیری هم در سمت راست جا بیفتد و بتواند بخشی از کارهای تهاجمی را به آن سمت معطوف کند، روند حرکتی پرسپولیس بهتر از قبل هم خواهد شد. با همه اینها اما امتیاز اصلی شایان این است که همیشه آرام، خونسرد و راضی بوده است؛ چه موقع نیمکت‌نشینی مطلقش، چه زمانی که بازی می‌کرد و انتقاد می‌شنید و چه حالا که فیکس تضمینی است و از سوی منتقدان تحسین می‌شود.