باخت و تاخت

سرانجام نخستین باخت پرسپولیس در لیگ هجدهم به ثبت رسید و برانکو و شاگردانش نه از پشت پنجره بسته، بلکه در حضور خریدهای جدید، طعم شکست را چشیدند. پرسپولیس بازی سختی را در اهواز پشت سر گذاشت که از چند منظر قابل بازبینی است. این شکست قاعدتا باید تردیدها را در مورد آینده پرسپولیس و توانایی سرخپوشان در هت‌تریک قهرمانی افزایش بدهد، اما با نگاهی دیگر به شرایط بازی به‌نظر می‌رسد برای نگرانی در مورد پرسپولیس هنوز خیلی زود است و شاید همچنان بتوان سرخپوشان پایتخت را گزینه اول فتح جام در این فصل دانست.
  در نیمه اول بازی اهواز مسئله وزش شدید باد به ضرر پرسپولیس بسیار مؤثر بود، همانطور که این فاکتور در نیمه دوم، بازی فولاد را خراب کرد. پرسپولیس در وقت اول به همین دلیل نتوانست نمایش مورد انتظار را ارائه بدهد. آنها بیشتر مترصد کشاندن بازی به نیمه دوم بودند که اشتباه بیرانوند در خروج و پس از آن پنالتی عجیب دقایق پایانی همه‌‌چیز را به هم ریخت. شاید سر و شکل بازی در شرایط عادی جوی می‌توانست جور دیگری باشد. در نیمه نخست بسیاری از دفع توپ‌ها و شروع مجددهای بازیکنان پرسپولیس حتی به نیمه زمین هم نمی‌رسید؛ اتفاقی که در نیمه دوم برای فولادی‌ها رخ داد.
  شجاع خلیل‌زاده شاید یکی از 3بازیکن برتر لیگ در نیم‌فصل اول به شمار می‌آمد. همانطور که برانکو در پایان بازی گفت، غیبت او در دیدار با فولاد کاملا محسوس بود. او یکی از ارکان بدون جانشین پرسپولیس است که از بازی بعد به ترکیب برمی‌گردد. البته محمد نادری هم با وجود اینکه نخستین بازی‌اش را در شرایطی سخت برای پرسپولیس انجام داد، چندان ناامیدکننده ظاهر نشد. او توانایی خوبی در توپگیری داشت و شاید گاهی اصرار بیش از حدش به زیر توپ‌نزدن و بازیسازی از خط دفاع برای تیم دردسر درست کرد؛ فاکتوری که در مجموع برای این مدافع جوان خوب است.
  اگر اتفاق خاصی رخ ندهد، مهدی ترابی این پتانسیل را دارد که یکی از خریدهای تاریخی پرسپولیس به شمار بیاید. او که در اهواز مهاجم بود، دیر یا زود به پست تخصصی‌اش یعنی وینگر راست برمی‌گردد که کارایی این بازیکن را افزایش خواهد داد. بنابراین انتظار می‌رود برانکو در خط حمله به زوج علیپور و بودیمیر برسد. بودیمیر در سومین بازی ناقصش برای پرسپولیس باز هم موفق به گلزنی نشد، اما یک‌بار دیگر نشان داد در ارسال پاس‌های کوتاه و ناگهانی در محوطه جریمه رقبا مهارت زیادی دارد. او اگر زودتر گل بزند و از زیر فشار بیرون بیاید، حتما خرید مثمر‌ثمری برای قرمزها تلقی خواهد شد.
  پرسپولیس معمولا در تعطیلات بدنسازی سنگین انجام می‌دهد و بنابراین هر بار در شروع مسابقات تا حدودی افت‌و‌خیز دارد. به تجربه ثابت شده رفته‌رفته نشاط تیمی سرخ‌ها افزایش پیدا خواهد کرد. به علاوه ثبت نخستین شکست، استرس تحمل رکورد بدون باخت‌بودن را هم از بین می‌برد.
  اما یک نکته مهم؛ به‌نظر می‌رسد برانکو هر‌چه سریع‌تر باید بین سروش رفیعی و بشار رسن به یک انتخاب نهایی برسد. سروش بازیکن توانایی است که لحظاتی از بازی او همیشه می‌تواند برای مخاطبان جذاب باشد. با وجود این، در فوتبال او علاوه بر اصرار بر تکروی، نوعی بی‌تعهدی هم به چشم می‌خورد. رفیعی توپ‌های زیادی لو می‌دهد که بسیاری از آنها برای تیم خطرناک می‌شوند. به‌عنوان مثال، توپی که منجر به پنالتی فولاد شد را چند ثانیه قبل سروش لو داد و خیلی راحت سر جای خودش ایستاد. در مجموع شاید گزینه مناسب‌تر برای پرسپولیس، بشار رسن باشد. رسن بیشتر در خدمت تیم است. برانکو اگر جام می‌خواهد، در این مورد باید یک تصمیم ریسکی بگیرد و احتمالا پا روی دلش بگذارد.