اعتماد به بازنده

لیلی خرسند

همه‌‌چیز از یک اعتماد شروع شد‌؛ اعتماد به یک بازنده. کیمیا علیزاده تنها مدال‌آور المپیک در تاریخ ورزش زنان ایران است اما اگر یک مربی، مربی‌ای که در رسیدن به این مدال نامی از او نیست، به کیمیا اعتماد نمی‌کرد شاید این مدال هم به‌دست نمی‌آمد.

کیمیا هم مثل خیلی از ستاره‌ها، خودش، خودش را به ورزش ایران معرفی کرد. مثل خیلی از خانواده‌ها، پدر و مادر کیمیا هم یک تابستان او را در کلاس تکواندو ثبت‌نام کردند. کیمیا از این ورزش خوشش آمد و ماندگار شد. از همان راهی که خیلی‌های دیگر به تیم ملی رسیدند، کیمیا هم به تیم ملی تکواندو رسید؛ مسابقات منطقه‌ای، استانی و قهرمانی کشور. بعد از قهرمانی کشور به تیم نوجوانان دعوت شد و به مسابقات قهرمانی آسیا رفت. در این مسابقات همه اعضای تیم دختران و پسران مدال گرفتند جز کیمیا و فرزان آشورزاده که بعدها هر دو ستاره تکواندوی ایران شدند. با وجود این شکست، مربی تیم به کیمیا اعتماد کرد و او به مسابقات قهرمانی نوجوانان جهان و کسب سهمیه المپیک اعزام شد. کیمیا نخستین طلای جهانی تکواندوی زنان را برای ایران گرفت اما در میدان کسب سهمیه باخت و نتوانست سهمیه بگیرد، سهمیه المپیک به مهسا جدی رسید. درحالی‌که تصور همه این بود مهسا به المپیک نوجوانان چین می‌رود اما ندا زارع سرمربی تیم تصمیم دیگری گرفت؛ بین مهسا و کیمیا مسابقه انتخابی ‌گذاشت. بعد از چهار پنج  مبارزه جدی و نزدیک، زارع، کیمیا را انتخاب کرد. اعتماد زارع بود که کیمیا را به اوج ‌رساند. کیمیا به چین رفت و مدال طلای المپیک را گرفت.

با طلای المپیک جامعه تکواندو مطمئن شد که یک ستاره جدید ظهور کرده و چه خوش‌شانسی بزرگی است که این ستاره یک زن است. برای تکواندو که زنانش پیشرو بودند و بازی‌‌های آسیایی و المپیک را تجربه کرده بودند، افتخار بزرگی بود که طلای بازی‌‌های آسیایی زنان هم به نام این رشته ثبت شود. با وجود خستگی‌ها و فشارهایی که کیمیا برای حضور در المپیک نوجوانان تحمل کرده بود اما فدراسیون نام او را در تیم ملی بزرگسالان قرار داد. وسوسه گرفتن مدال طلای بازی‌های آسیایی اینچئون شاید در وجود خود کیمیا هم بود. به هر حال برای او شروع کار بود و گرفتن مدال هیجان‌انگیز. اما یک اتفاق پیش‌بینی نشده آرزوهای کیمیا و تکواندو را بر باد داد؛ مسئولان برگزاری بازی‌ها و شورای المپیک آسیا به کیمیا اجازه مبارزه ندادند. کیمیا هنوز 17سالش تمام نشده بود و نمی‌توانست با بزرگسالان رقابت کند. این اتفاق ضربه روحی بدی به کیمیا زد؛ اما او دست از مبارزه نکشید و در جام پادشاهی هلند بود که جامعه جهانی تکواندو را هم متوجه خودش کرد. در این جام که 20امتیاز برای سهمیه المپیک داشت، او جید جونز انگلیسی، قهرمان جهان را حذف کرد و مدال برنز گرفت اما مهم‌ترین اتفاق این بود که اطمینان تکواندو را به‌خودش بیشتر کرد. طوفان اصلی کیمیا در گرندپری روسیه به پا شد. غیر از جونز، 4 ستاره دیگر جهان  را که در المپیک، مسابقات جهان یا بازی‌های آسیایی مدال گرفته بودند شکست داد و طلا گرفت و صاحب 40امتیاز دیگر برای المپیک شد. بعد از این جام کیمیا دچار افت شد و بعد از باخت در گرندپری منچستر، تنش او با مربیان تیم ملی هم آغاز شد. آسیب‌دیدگی‌ها و فشارهای روحی دلیلی شد که او با سرمربی تیم به اختلاف بخورد. بعد از اینکه کیمیا سهمیه المپیک را گرفت و به بقیه اعضای تیم زنان ایران این سهمیه نرسید، مربی خود او به اردوی تیم آمد تا هم تنش‌ها کمتر شود و هم اینکه او با مربی اختصاصی‌اش تمرین کند. بعد از این آرامش بود که بزرگ‌ترین اتفاق زندگی ورزشی کیمیا و ورزش ایران افتاد؛ در المپیک2016ریودوژانیرو مدال برنز گرفت. این مدال هرچند باارزش بود اما حسرت بزرگی هم به‌دنبال داشت؛ اینکه کیمیا می‌توانست مدال خوشرنگ‌تری بگیرد.  حتی جونز گفته بود که در فینال منتظر کیمیا بوده نه مبارز اسپانیایی.

بعد از المپیک اتفاقات تلخ زندگی کیمیا آغاز شد. او مچ پایش را جراحی کرد و با وجود آسیب‌دیدگی زانو به مسابقات قهرمانی جهان در کره اعزام شد. سرگیجه و دوبینی حالش را بد کرده بود ولی به فنیال رسید. کیمیا بعدها گفته بود که آن روز در فینال حریف را 2 نفر می‌دید. او به بازیکن درشت هیکل ساحل‌عاج باخت و نقره گرفت و همین نقره هرچند در مسابقات جهانی به‌دست آمده بود، صدای مجریان تلویزیون را بالا برد و از کم‌کاری کیمیا گفتند. کیمیا به تهران نرسیده بود که عکس‌های دست و پای مصدومش در فضای مجازی پخش شد تا شاید گزارشگر و منتقدان دیگر قانع شوند که کیمیا کم‌کاری نکرده است. اما وضعیت کیمیا بدتر از آسیب‌های دست و پا بود. او مدام بیهوش می‌شد و به‌خاطر همین در بیمارستان بستری شد. تشخیص‌ها متفاوت بود، یکی از صرع می‌گفت، یکی سندروم گلین باره. حتی احتمال داده می‌شد کیمیا خیلی فرصت زندگی کردن نداشته باشد یا سیستم عصبی بدنش از کار بیفتد.

کیمیا دوباره به زندگی برگشت، تمرینات را آغاز کرد و حتی پرچمدار کاروان ایران در بازی‌های آسیایی جاکارتا هم شد. اما یک مصدومیت دیگر او را از حضور در این بازی‌ها محروم کرد. کیمیا ازدواج کرده و بعضی‌ها می‌گویند انگیزه‌ای برای حضور دوباره در تکواندو ندارد اما نزدیکانش می‌گویند برای المپیک آماده می‌شود و این بار مدال طلای این بازی‌ها را می‌خواهد.