بحران اخلاق

به فاصله یک‌ماه، 3 مورد آزار جنسی کودکان زیر 16سال در تیم‌های پایه باشگاه‌های بزرگ دنیا گزارش شده که در نوع خود یک رکورد است. این جدا از مواردی است که به‌دلیل ترس افراد و خانواده‌های آنها از آبروریزی هرگز فاش نمی‌شود یا مثل مورد تیم ملی ژیمناستیک دختران آمریکا که لری نصار- پزشک این تیم- سال‌ها به آزار جنسی کودکان معصوم مشغول بود و از آنها فیلم می‌گرفت تا مبادا سرگذشت قربانی شدن خود را جایی بازگو کنند اما چند سال بعد گند آن درمی‌آید. نخستین مورد از این 3مورد اخیر افشای خباثت دیوصفتانی که در تیم‌های پایه فوتبال فعالیت داشته‌اند به کلمبیا برمی‌گردد که کاشف خامس رودریگس به‌دلیل مشابهی دستگیر شد. الکین فرناندو مونکادا ریوس که نخستین مربی خامس بود اخیرا در سن44سالگی به اتهام آزار و اذیت جنسی 6بازیکن زیر 14سال دستگیر شده است. یکی دو روز پیش هم مربی بدنساز 60ساله
 اتلتیکو مادرید بازداشت شد. اسکار اورتگا ملقب به ال‌پروفه که مخفف پروفسور است به آزار جنسی متهم شده است. جالب اینکه او مربی بدنسازی تیم بزرگسالان باشگاه و دستیار دیه‌گو سیمئونه است. حالا نوبت باشگاه دسته اولی ساندرلند است که یک مورد دیگر از این دسته افراد را به جهانیان معرفی کند. پیتر هووی، مربی تیم‌های نوجوانان ساندرلند نبود و تنها به‌عنوان راننده پاره‌وقت و مأمور خرید در کادر پزشکی تیم نوجوانان باشگاه مشغول به‌کار بود. او هم به‌اتهام رساندن آزار جنسی به کودکان زیر 16سال از سوی پلیس بازداشت و توسط باشگاه از کارش معلق شده است. این مرد 60ساله حدود 6سال قبل بازنشسته شده بود اما کارش را پاره‌وقت ادامه داد. او 23سال مربی فوتبال بوده و خودش هم به‌عنوان هافبک در تیم‌های گمنام بازی کرده که مهم‌ترین تیمش هادرزفیلد بود.
در تمام دنیا آمار قربانیان آزار جنسی پسران بیشتر از دختران است. شاید به این دلیل که پدر و مادرها از دختران بیشتر مراقبت می‌کنند و خیال‌شان بابت پسرها راحت‌تر است. آزار جنسی تنها به تجاوز محدود نمی‌شود. در فرهنگ غربی حتی تماس بدنی با ابراز کلمات عاطفی و حتی ناز کردن و بوسیدن فرزند دیگران در رده آزار جنسی جای می‌گیرد. شما لپ یک کودک سه‌ساله را بکشید و قربان‌صدقه‌اش بروید آموزش‌ها طوری است که آن کودک می‌رود به مادرش گزارش می‌دهد و والدین او با شما برخورد می‌کنند. شاید به همین دلیل آن مورد اختلاف و سوءتفاهم فرهنگی یک کاردار سیاسی ایرانی در برزیل پیش آمد. آمار تجاوز در کشورهای پیشرفته را اگر می‌بینید بالاتر از کشورهای سنتی‌تر است یکی از دلایلش همین است. دلایل دیگری هم دارد از جمله اینکه شوهران در صورت عدم‌رضایت همسران خود حق نزدیک شدن به آنها را ندارند وگرنه با شکایت همسر و دخالت پلیس روبه‌رو می‌شوند و این مورد در آمار آزارهای جنسی به ثبت می‌رسد. در کشورهای پیشرفته به‌ویژه در غرب از مربیانی که در تیم‌های رده سنی پایه فعالیت دارند خواسته می‌شود هرگز هیچ تماس بدنی با بازیکنان خود نداشته باشند، حتی در حد تشویق. تنها «بزن قدش» جایز است. مربی حق ندارد در شبکه‌های اجتماعی، شاگردان خود را دنبال کند یا در پیام‌رسان‌ها برای آنها پیغام خصوصی بفرستد. با همه این سختگیری‌ها باز هم مواردی از این دست پیش می‌آید. مراقب بچه‌های خود باشیم. به آنها آموزش لازم را بدهیم. اگر خدای نخواسته قربانی این موارد شدند از آنها بخواهیم شرم را کنار بگذارند و یاد بگیریم که قربانی بودن مایه شرمساری نیست و فرد متجاوز باید از رفتار خود شرمنده باشد. به هر کسی اعتماد نکنیم. در مدرسه‌های فوتبال مراقب بچه‌ها باشیم، آنها را ببریم و بیاوریم و بر کار مربی نظارت کنیم. مادامی که متجاوزان دست بالا را دارند و به‌کار خود و نرینگی خود افتخار می‌کنند و جامعه هم به قربانیان به چشمی غیراز قربانی نگاه می‌کند اوضاع همین است و هر کسی به‌خود جرأت دست‌درازی به کودکان را می‌دهد. با رؤیای فوتبالیست شدن دلبندان‌مان آنها را در مدارس فوتبال و باشگاه‌ها رها نکنیم؛ چهار چشمی مراقب‌شان باشیم.