قدرت روسیه، صعود ایران را سخت می‌کند؟
والیبال ایران امیدوار است از انتخابی جهانی به المپیک برسد اما هم قدرت روسیه و هم بی‌ثباتی در فدراسیون والیبال ایران، احتمال این صعود را کم می‌کند
والیبال ایران می‌تواند مستقیم از مرحله اول مسابقات انتخابی به المپیک برسد؟ ایران که تا به حال فقط یک‌بار المپیک را در ریودوژانیرو تجربه کرده است، در دوره‌های گذشته امیدوار بود در مسابقات انتخابی قاره‌ها سهمیه المپیک را بگیرد چرا که جزو 3 تیم اول جام جهانی بودن غیرممکن به‌نظر می‌رسید. اما این بار فدراسیون جهانی مدل انتخابی را تغییر داده است و در این مدل بعضی برای ایران این شانس را قائل هستند که قبل از برگزاری انتخابی در سطح قاره‌ها، المپیکی شود.
در مدل جدید، فدراسیون جهانی 24تیم اول رنکینگ را در 6 گروه جای داده است. در هر گروه، یک تیم با رنک بالا، یک تیم با رنک متوسط و 2تیم با رنک‌های پایین‌تر جای گرفته‌اند. این نوع تقسیم‌بندی درجه سختی در همه گروه‌ها را یکسان کرده است و البته کار را برای تیم‌های متوسطی نظیر ایران سخت. ایران در گروه 5 با تیم‌های روسیه، کوبا و مکزیک قرار دارد و از هر گروه فقط تیم اول به المپیک صعود می‌کند. در نگاه سطحی بردن کوبا و مکزیک کار دشواری برای ایران جلوه نمی‌کند و تصور این است که اگر ایران بتواند روسیه را شکست بدهد، کار تمام است. شاید کسانی که خاطره پیروزی‌های ایران در مقابل روسیه را دارند، شکست دادن این تیم را هم شدنی بدانند. اما باید قبول کرد روسیه، همان روسیه‌ای نیست که در کشور دو بار مقابل ایران باخت، ایران روسیه‌ای قدرتمندی را برد که به دوران افولش رسیده بود. روسیه بعد از المپیک ریو، سرمایه‌گذاری روی المپیک توکیو را آغاز و بازیکنان پا به سن گذاشته را با بازیکنان جوان جایگزین کرد. روسیه تیم قدرتمندی دارد و امسال از این قدرت رونمایی کرده است.
در این شرایط می‌شود برای ایران شانسی قائل شد؟ جواب به این سؤال منفی نیست اما شرایط ایران، شرایط خاصی است. این تیم که بیشتر به ابر بهاری تشبیه شده، در هر بازی و تورنمنت چهره متفاوتی از خودش نشان داده. شاید اگر به قول خود والیبالی‌ها، روز، روز بازیکنان ایران باشد، بشود روسیه را برد و به‌عنوان تیم اول به المپیک رفت. اما شرایط حال حاضر والیبال ایران چندان روبه‌راه نیست. فدراسیون با سرپرست اداره می‌شود، دبیر و هیأت رئیسه ندارد، انتخابات در راه است و مشخص نیست که چه‌کسی ریاست فدراسیون را به‌عهده می‌گیرد. آشفتگی‌های مدیریتی فدراسیون والیبال از چند‌ماه قبل آغاز شده، از زمانی که احمد ضیایی به‌دلیل بازنشسته بودن با تهدید کنار رفتن روبه‌رو شد. در این مدت موضوع اصلی فدراسیون ماندن یا رفتن ضیایی بود، بعد از رفتن او هم تمرکز روی برگزاری انتخابات و رقابت رقبا شده است. زمان و مکان برگزاری مسابقات انتخابی هنوز مشخص نشده است اما به‌نظر نمی‌رسد تا شروع این رقابت‌ها فدراسیون والیبال بتواند به ثبات مدیریتی برسد.
این بی‌ثباتی رابطه خوبی که پیش از این بین فدراسیون و بازیکنان تیم ملی را تیره کرده، نبود سرپرست تیم ملی در این رابطه تأثیر دارد. در کنار این بحث‌های مدیریتی نگرانی دیگری هم وجود دارد. قراردادهای فدراسیون با اسپانسر‌ها چهارساله بسته می‌شود. با نوسانات ارزی، مشخص نیست مبلغ قراردادی که با اسپانسر توافق و نهایی شده، کفاف هزینه‌های سال دیگر را بدهد یا نه. مبلغ قراردادی که سال‌های قبل می‌توانست همه هزینه‌های فدراسیون و تیم ملی را پرداخت کند، شاید سال دیگر نتواند پول بلیت پروازهای تیم ملی را هم تأمین کند.
تا دیروز تکلیف سرمربی تیم ملی ایران هم مشخص نبود. قرارداد ایگور کولاکوویچ نهایی شده است و والیبالی‌ها تمدید قرارداد او را بهترین اتفاق می‌دانند چرا که می‌گویند ایگور آزمون و خطایش را انجام داده و با بیشترین شناخت می‌تواند بهترین کمک را به تیم کند.
با این شرایط شکست روسیه سخت است و شانس اول صعود از گروه ایران این تیم است. ایران اگر نتواند هم از این انتخابی به توکیو برسد باید دوباره به مسابقات قاره‌ای امیدوار باشد. انتخابی بین قاره‌ای دی و بهمن سال آینده برگزار می‌شود. 6تیم اول انتخابی اول، به همراه 5 تیم اول مسابقات قاره‌ای و میزبان سهمیه‌های المپیک را می‌گیرند.
