چهره روز
عافیت‌طلبی برای اقتصاد
محسن جلال‌پور، رئیس سابق اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران گفته است؛ به‌جای ارائه ارقام فرضی در بودجه، باید مانند نروژ عمل کنیم؛ یعنی یک صندوق برای درآمدهای ارزی طراحی کنیم تا درآمدهای ارزی مستقیما به آن صندوق واریزشده، بخشی از آن سالانه به بودجه تزریق شود و هرسال این میزان منابع تزریقی کاهش یابد تا در عرض مثلا 20سال وابستگی به صفر برسد و درآمدهای نفتی ذخیره‌شده برای نسل‌های آینده سرمایه‌گذاری شود. آنچه رئیس سابق پارلمان بخش خصوصی گفته، دقیقا همان چیزی است که حداقل از 40سال پیش بارها و بارها از دهان افراد مختلف شنیده شده و انصافا درست‌ترین کاری است که یک کشور دارای منابع طبیعی سرشار باید انجام دهد تا از شر بیماری اقتصاد و رانت و فساد و... خلاص شود اما چه چیزی باعث شده ما نمونه موفقی مانند نروژ پیش روی چشمانمان داشته باشیم و بازهم اقتصادمان روی همان روال غلط اداره شود؟
جلال‌پور در پاسخ به سؤالی مبنی بر اینکه چرا باوجود پیشنهادهای اینچنینی برای حل مشکلات اقتصادی، اهتمامی از نهادهای دولتی برای تحقق آن مشاهده نمی‌شود؟ گفته است: کارشناسان دولتی با ضعف دانش روبه‌رو هستند زیرا از زمان دولت احمدی‌نژاد بسیاری از کارشناسان اقتصادی مجبور به خداحافظی شدند و کمبود دانش کارشناسی به یک مشکل جدی در دستگاه‌های دولتی تبدیل شد.
باوجود درستی گفته‌های این فعال اقتصادی، به‌نظر می‌رسد کار خراب‌تر از آن باشد که ریشه آن به خداحافظی کارشناسان اقتصادی در زمان احمدی‌نژاد برسد که اگر اینگونه بود، می‌شد آن را درست کرد. حقیقت این است که اقتصاد ایران سالیان درازی در گمراهی به‌پیش رفته و به‌راحتی هم درست‌شدنی نیست.
در همینه زمینه :
گفت‌وگو
قصه‌های کهن
گشتی در اقتصاد جهان