موسیقی
جشنواره سی‌وسوم موسیقی در یک نگاه
قطار سه‌ساله
سی‌وسومین جشنواره موسیقی فجر نسبت به ادوار گذشته تفاوت‌هایی دارد؛ ازجمله این تغییرات می‌توان به اضافه شدن گروه‌های کر، افزایش اجراهای موسیقی نواحی و بین‌المللی شدن بخش پژوهش اشاره کرد.
جشنواره موسیقی فجر طی سال‌ها تاریخ مشخصی برای شروع و پایان و تعداد روزهایش نداشته اما چند سالی است که این جشنواره در حدود تقریبی بیستم دی‌ماه کارش را آغاز می‌کند و تا 10روز بعد ادامه دارد. طی این 10روز که گاهی تا 6 یا 7روز هم تقلیل پیدا می‌کند، گروه‌های مختلف در سبک‌ها و دسته‌بندی‌های گوناگون به صحنه می‌روند.
به گزارش همشهری،امسال در کنار سالن‌های وحدت، رودکی، برج آزادی، برج میلاد و فرهنگسرای نیاوران و مرکز همایش‌های ایرانیان که در غرب تهران و نزدیک به ورزشگاه آزادی است به جشنواره اضافه شده است. در این سالن گروه‌های موسیقی پاپ به صحنه می‌روند. طی سال‌های گذشته برج میلاد معمولا برای گروه‌های پاپ در نظر گرفته می‌شد اما امسال این سالن جایگزین برج شده است. در مجموع این دوره از جشنواره میزبان بیش از ۹۰ اجرا در بخش‌های پاپ، ردیف دستگاهی، نواحی، ارکسترال، بانوان و بین‌الملل خواهند بود که با بودجه‌ای مشابه سال گذشته یعنی یک‌میلیارد و 800میلیون تومان در حال برگزاری است. همچنین امسال سومین سالی است که جایزه باربد برگزیدگان خودش را خواهد شناخت؛ اتفاقی که به‌نظر می‌رسد، بیشترین سرمایه‌گذاری جشنواره به‌خصوص از سوی دبیر جشنواره حمیدرضا نوربخش که امسال بار دیگر مدیریت جشنواره را بر‌عهده گرفته و از آن به‌عنوان «ریل‌گذاری جدید» همواره یاد می‌کند، روی آن است.
در بخش‌های جشنواره امسال تغییرات عمده‌ای به‌وجود آمده؛ ابتدا اینکه چندین گروه کر به جدول برنامه افزوده شده است که ازجمله آنها می‌توان به گروه کر فلوت، فیلارمونیک ایران، سمفونیک تهران و... اشاره کرد. همچنین در بخش موسیقی نواحی ۱۲گروه موسیقی اجرا دارند که 2گروه از این گروه‌ها متعلق به موسیقی بانوان هستند. طی سال‌های گذشته موسیقی نواحی با این تعداد در جشنواره حاضر نبود.
بخش بین‌الملل اما میهمان چهره‌ای است به‌معنای واقعی جهانی. ارکان اوگور، هنرمند شهیر ترک از ترکیه به ایران می‌آید. او در مقایسه با اکثر هنرمندان موسیقی که طی این سال‌ها به ایران سفر کرده‌اند از اعتبار بسیار بالایی برخوردار است و علاقه‌مندان موسیقی جدی برای حضور او لحظه‌شماری می‌کنند. همچنین مانوکچه، نوازنده زبردست درامز از فرانسه هم از دیگر نوازندگان بنامی است که در این دوره از جشنواره حضور دارد. در کنار آنها فرانچسکو کفیسو، نوازنده ایتالیایی ساکسیفون، پرویز شهیدخان از کشور هندوستان، همایون سخی از افغانستان، گروه ای‌سو از اتریش، ریکاردو ری برو از پرتغال، کوارتت کلنگه از آلمان، تریو سوشان از فرانسه و هنرمندانی از کشورهای چین، صربستان، اسلوونی و سنگال در جشنواره امسال روی صحنه رفته یا در روزهای آینده خواهند رفت. اتفاق مثبت دیگر هم بین‌المللی شدن بخش پژوهش و اختصاص فضای مجزا به آن است. سالن اکو در اختیار دانشجویان موسیقی و سخنرانان ایرانی و خارجی قرار گرفته است. بخش پرطرفدار موسیقی تلفیقی هم که امسال پرقدرت‌تر از همیشه به‌کار خودش می‌پردازد. هرچند بسیاری از گروه‌ها و افراد همچنان با نام «تلفیقی» بر سرفصل این اجراها موافق نیستند اما به‌نظر می‌رسد که هنوز نامی بهتر از آن برایش پیدا نشده است؛ بمرانی، داماهی، گره، دال، امید نعمتی، کماکان، جالبوت، داتار و... از این دسته‌اند.
در کنار اینها ارکسترهای متعددی از ارکسترهای اصلی همچون ارکستر سمفونیک تهران و ارکستر ملی تا ارکسترهای کوچک‌تر همچون ارکستر مجلسی به رهبری منوچهر صهبایی، ارکستر آیسو، ارکستر نغمه باران به رهبری نزهت امیری که ازجمله اتفاقات دیدنی جشنواره است، در تالار وحدت و رودکی روی صحنه می‌روند که طبیعتا بهترین سالن برای اجرای موسیقی کلاسیک است. گروه‌های موسیقی ایرانی هم عمدتا در فرهنگسرای نیاوران و تالار رودکی قطعاتشان را زوی صحنه می‌برند.
