انتظار از «انتظامی»

مسعود میر/روزنامه‌نگار

معرفی رئیس جدید سازمان سینمایی در روز موعود که وعده‌اش را آقای وزیر داده‌بود، به سئانس فوق‌العاده رسید و بالاخره حسین انتظامی راهی دفتر محمدمهدی حیدریان شد. انتظامی حالا میراث‌دار سازمانی است که بیش از متن، حاشیه دارد و البته هزارویک گره کور که در سینمای ایران بعد از انقلاب با سلایق شخصی زده شده و هیچ دستی قادر به باز کردن‌شان نبوده است. تکرار مصایب سینمای ایران از حوصله این یادداشت فراتراست اما مرور وعده‌هایی که لااقل در همین چند سال اخیر برای بهبود شرایط و ارتقای سینمای کشور داده شده و هنوز به‌طور کامل محقق نشده، می‌تواند چراغ راهی باشد برای مدیر جدید.

بالاخره جشن داریم یا جشنواره؟
چند سالی است که مدیران سینمایی و دبیران جشنواره بر این موضوع پافشاری می‌کنند که جشنواره فیلم فجر بیش از اینکه کارکردی فستیوالی داشته باشد باید به‌خاطر همزمانی با ایام پیروزی انقلاب اسلامی جشنی ملی باشد. با همین تفکر، نمایش همزمان فیلم‌های جشنواره در شهرهای مختلف آغاز شد و البته دیگر خبری هم از بخش بین‌المللی این جشنواره زمستانی نیست. دبیر جشنواره که معاون نظارت و ارزشیابی سینما هم بوده و فعلا هر دو حکم را در جیب دارد؛ هم تلاش داشته و دارد تا جشنواره را مانند ویترینی همه‌پسند ساماندهی کند اما واقعیت این است که جشنواره سینمایی عصاره بهترین‌های ساخته‌شده در یک سال سینمایی است، نه فرصتی برای راضی نگاه داشتن همه گروه‌ها و سلیقه‌ها. آقای انتظامی لطفا به این موضوع عنایت بفرمایید.

خیری که شر تلقی شد 
از همان جشنواره اولی که مدیران دولت اعتدال برگزاری‌اش را به نام خود ثبت کردند، حکایت فیلم‌های توقیفی مانند آتشی زیر خاکستر شعله کشید. در این سال‌ها چند فیلم به محاق توقیف رفته‌اند اما صدها برگ بخشنامه و دستور‌العمل و چندین کارگروه و مشاور و خدا می‌داند چقدر حق جلسه و زمان صرف شده تا بالاخره توقیفی‌ها نجات یابند. امروز که این متن پیش چشم شماست با اینکه بالاخره چند فیلم توقیفی به مدد قیچی نظارت و رضایت صاحب اثر به نمایش درآمدند اما هنوز با خانه پدری مثل آشغال‌های دوست‌داشتنی رفتار می‌شود. آقای انتظامی لطفا به این موضوع عنایت بفرمایید.
 حمایت از کی؟ برای چی؟
فهرست بلندبالای حمایت‌های سازمان سینمایی از فیلمسازان که انتشار آن تحت عنوان شفاف‌سازی‌ از یکی دوسال گذشته جدی شده است، نشان از آن دارد که پول‌های بسیاری در این حاتم‌بخشی‌ها جابه‌جا شده‌است. البته کسی با حمایت از فیلمساز متعهد و درجه یک مخالف نیست اما مرور این فهرست‌ها و اسامی و البته فیلم‌هایی که برای ساخت آنها هزینه شده است کمی عجیب است. تعداد فیلم‌هایی که حتی به مرحله پایان تولید نرسیدند و اگر هم ساخته شدند برای آرشیو مدیران ارسال شدند در این فهرست کم نیست. جالب اینکه بسیاری از آنهایی که در این سال‌ها یا فیلم نساختند یا به زحمت توانستند یک فیلم بسازند در این مجموعه حمایتی بسیار نادر هستند. آقای انتظامی لطفا به این موضوع عنایت بفرمایید.