جاده یک‌طرفه

سرمربی پرتغالی تیم ملی ایران از همه مربیان شاغل در لیگ برتر دعوت کرد تا مسابقه ایران و ترینیداد و توباگو در ورزشگاه آزادی را از نزدیک تماشا کنند و با حضور در استادیوم، حمایت‌شان را از تیم ملی نشان بدهند. واضح به‌نظر می‌رسید که در روز بازی، برانکو ایوانکوویچ در استادیوم دیده نخواهد شد. او حتی اگر رابطه خوبی با کارلوس داشت، باز هم در تعطیلات به سر می‌برد و دلیلی وجود نداشت که برای تماشای این دیدار، از کرواسی به تهران سفر کند. حتی چهره‌هایی مثل علی دایی که حامی همیشگی کارلوس کی‌روش محسوب می‌شوند نیز نبرد تیم ملی با ترینیداد را از نزدیک تماشا نکردند. از 16سرمربی لیگ برتر هجدهم، تنها یک نفر در جایگاه ویژه ورزشگاه حاضر شد و دعوت کارلوس کی‌روش را پذیرفت. سرمربی استقلال برای چندمین‌بار در یک سال اخیر، راهی استادیوم آزادی شد تا مسابقه تیم ملی را از نزدیک تماشا کند. او در حالی این کار را انجام داد که کی‌روش هرگز برخورد دوستانه‌ای با این مربی نداشته است.
رابطه شفر و کی‌روش چیزی شبیه «جاده یک‌طرفه» به‌نظر می‌رسد. سرمربی آلمانی استقلال بارها از کارلوس حمایت کرده و حتی در زمان اوج گرفتن حمله‌ها علیه این مربی، حاضر نشد جملاتی علیه او بر زبان بیاورد. در نقطه مقابل اما مرد پرتغالی چند ضربه سنگین روانه صورت مرد اول نیمکت آبی‌ها کرده است. در آستانه جام‌جهانی 2018روسیه، کارلوس کی‌روش 2ستاره استقلال را از تیم ملی کنار گذاشت و انگشت اتهام را در مورد خط خوردن آنها به طرف وینفرد شفر نشانه رفت. او صریحا اعلام کرد که وریا غفوری به‌خاطر تصمیم شفر برای تغییر پست در لباس استقلال جام جهانی را از دست داده و سیدحسین حسینی نیز به‌خاطر نیمکت‌نشینی در هفته‌های پایانی لیگ باز هم با تصمیم سرمربی آلمانی، در فهرست نهایی قرار نگرفته است. قبل از شروع جام‌جهانی، کارلوس عملا حسینی و غفوری را برای جدایی از استقلال ترغیب کرد اما وینفرد در نهایت موفق به حفظ این دو مهره شد. در همین فصل، وریا بسیاری از بازی‌ها را به‌عنوان هافبک پشت سر گذاشته و حسینی بازی‌های زیادی را از روی نیمکت دنبال کرده اما دعوت از هر دو بازیکن به اردوهای تیم ملی، به روشنی اثبات می‌کند که بهانه‌های قبلی برای حذف آنها، واهی بوده است. علاوه بر این، کی‌روش چندبار در مصاحبه‌های مختلف، به عضویت پسر وینفرد شفر در کادر فنی استقلال کنایه‌زده و برخوردی کاملا طعنه‌آمیز با این موضوع کرده اما حتی این موضوع نیز موجب فاصله‌گرفتن سرمربی آبی‌ها از تیم ملی نشده است.
کارلوس کی‌روش در نخستین سال‌های حضور در فوتبال ایران، نماد «حرفه‌ای‌گری» و تفاوت به‌شمار می‌رفت اما حالا بد نیست آقای مربی، حرفه‌ای‌گری را از سرمربی استقلال یاد بگیرد. حامیان کارلوس در فوتبال ایران، به حداقل رسیده‌اند. چرا که این مربی عادت دارد با تیرهایی سمی، حتی نزدیک‌ترین دوستانش را نیز از خودش دور کند اما وینفرد شفر که بارها اردوهای تیمش به‌خاطر حضور پررنگ شاگردهایش در فهرست‌های کارلوس به هم ریخته، همچنان دست از حمایت از تیم ملی برنمی‌دارد. شاید این مربی نیم‌نگاهی به آینده نیمکت ایران داشته باشد اما حتی در این صورت نیز رفتار او در اطراف تیم به هیچ وجه غیرمعقول نبوده است. درست وقتی بسیاری از مربیان ایرانی از تیم ملی و سرمربی‌اش فاصله گرفته‌اند، شفر با وجود همه کنایه‌ها و ضربه‌هایی که از این مربی شنیده و خورده، همچنان به حمایت از تیم کی‌روش می‌پردازد. حتی اگر این حمایت با استقبال خوبی از سوی مربیان وطنی و بخشی از هواداران فوتبال در ایران همراه نشود. به‌نظر می‌رسد کی‌روش در جریان برگزاری دیدارهای خانگی تیم ملی، باید هرچند دقیقه یک‌بار به سکوها خیره شود و با تماشای وینفرد شفر به این نتیجه برسد که کینه و دشمنی، هیچ‌وقت مهم‌تر از خود فوتبال نبوده و نخواهد بود.