موسیقی نواحی و نزدیکی اقوام

عبدالرضا مجدی/ پژوهشگر موسیقی
بدون آنکه بخواهم در این مجال اندک درباره ماهیت موسیقی نواحی صحبت یا برای ارائه تعریفی مشخص از آن تلاش کنم، باید بگویم این موسیقی چنان که باید نه حمایت ‌شده و نه به آن پرداخته می‌شود.

همه کسانی که شناختی نسبی از موسیقی دارند، با برپایی جشنواره‌ها شاهد نزدیکی موسیقی‌های نواحی ایران هستند.

در واقع این موسیقی ظرفیت دردسترس و رایگانی است که اگر به عظمت و ارزش آن پی ببریم، می‌توان از آن در زمینه‌های بسیار مختلف و متنوع بهره برد.

تقویت پایه‌های مشارکت ملی یکی از این زمینه‌هاست. موسیقی، زبان مشترک تمام اقوام ایرانی است.

در واقع هر جا که - به هر مناسبتی- این موسیقی اجرا شود، همبستگی و وفاق ملی موج می‌زند.

این موسیقی- در صورت پرداخت بجا و علمی به آن- می‌تواند زمینه بسیار مهم جذب گردشگر باشد. تصور می‌کنم هر کسی در دنیا اگر از تنوع و گستردگی موسیقی در کشور ما باخبر باشد، آرزو خواهد داشت چند صباحی به سرزمین آواها و نواهای خیال‌انگیز سفر کند و لحظاتی را تجربه کند که به گمانم در جاهای دیگر ممکن نیست.

این موسیقی تا دلتان بخواهد پولساز و به قول دوستان اهل اقتصاد، ارز‌آور است.

برای کسانی که از موسیقی‌های بی‌ریشه به تنگ آمده‌اند‌، هر هزینه‌ای برای شنیدن موسیقی ریشه‌دار و تاریخی نواحی ایران کم‌ و ارزان است.

اگر بخواهم ویژگی‌های این موسیقی و ظرفیت‌های بی‌بدیل آن را سیاهه کنم، بی‌گمان صدها ستون روزنامه هم کم است. قصد من بیشتر این بود و هست که با نمایاندن مشت نمونه خروار از هنر‌ و ثروتی‌ بگویم که متعلق و در دسترس ماست ولی متأسفانه به آن بی‌مهری و کم‌توجهی می‌کنیم.