استاد ابراهیم قنبری مهر، استاد محمد اسماعیلی و عاشیق سلجوق شهبازی، 3 تن از نامداران موسیقی ایران، به‌عنوان «گنجینه زنده بشری در موسیقی ایرانی» در فهرست حاملان میراث ناملموس (نادره‌کاران) ثبت شدند.
به‌گزارش معاونت میراث‌فرهنگی، کمیته ملی ثبت میراث ناملموس دیروز حدود ۶۰ پرونده از استان‌های مختلف را در حوزه میراث ناملموس ارزیابی کرد و در این جلسه نام 3 تن از نامداران موسیقی ایران در فهرست گنجینه‌های زنده بشری در فهرست حاملان میراث ناملموس قرار گرفت. فرهاد نظری، مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی در این خصوص گفت: ابراهیم قنبری‌مهر، استادی بی‌نظیر در صنعت و هنر سازسازی است. او متولد مرداد ۱۳۰۷ در تهران و یکی از قدیمی‌ترین سازنده‌های ساز در ایران است که به‌دلیل نبوغ در موسیقی توانسته است سازنده تمام ابزار و آلات موسیقی ایرانی باشد.
نظری گفت: قنبری‌مهر به‌واسطه روحیه نوآور خود، در سازهای ایرانی تغییراتی ایجاد کرد تا مشکلات این ساز‌ها را کمتر یا برطرف کند. ازجمله این فعالیت‌ها می‌توان به تنظیم فاصله گوشی، ثابت کردن خرک سه‌تار، تثبیت پرده‌های تار و سه‌تار با فلز، تغییر سرپنجه تار و سه‌تار به قالب گیتار، ایجاد شیار در اطراف دهانه کاسه و نقاره تار، طراحی ساز کروماتیک سنتور و تغییرات در سازهای قانون و کمانچه اشاره کرد.
به گفته مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی و فرهنگی سازمان میراث فرهنگی، از کارهای منحصر‌به‌فرد استاد قنبری مهر، ابداع تکنیک زیبا در تزیین ساز‌ها با بهره‌گیری از تلفیق ورق برنج و چوب‌های زینتی معروف به «مِهرکاری» است که استادان سازنده ساز، نام آن را از پسوند فامیل قنبری‌مهر گرفته‌اند. قنبری‌مهر در اوایل دهه 70، با اندازه‌گیری نسبت نوازنده به ساز در نقاشی‌های ظروف به‌جای‌مانده از دوره ساسانی، بربط‌هایی را مشابه بربط‌های آن دوره، به 2صورت متفاوت، یکی با صفحه پوستی و دیگری با صفحه چوبی ساخت.
مدیرکل دفتر ثبت آثار تاریخی کشور همچنین به ویژگی‌های محمد اسماعیلی به‌عنوان یکی از نامداران موسیقی ایران که در فهرست گنجینه‌های زنده بشری ثبت شده است، اشاره کرد و افزود: محمدعلی اسماعیلی نوازنده تنبک نیز ازجمله نامدارانی است که در فهرست گنجینه‌های زنده بشری ثبت شد. شیوه نوازندگی محمد اسماعیلی شیوه حسین تهرانی است.
محمد اسماعیلی از امکانات تنبک مانند چوب گرفت‌های تنبک استفاده کامل می‌کند و سابقه طولانی در تکنوازی و همراهی با ارکستر دارد و دونوازی‌های او با سنتور فرامرز پایور نیز از آن جمله است.
نظری، عاشیق سلجوق را نیز خالق، شاعر، آهنگساز و نوازنده ماهر عاشیقی معرفی کرد و افزود: عاشیق سلجوق شهبازی بنیانگذار خانه ایران عاشیقلاری است. او در سال ۱۳۴۱ در روستای آغچاقشلاق شهرستان میانه متولد شد و از نامدار‌ترین عاشیق‌های آذربایجان است که علاوه بر مهارت در اجرای سروده‌های مختلف عاشیق دارای تالیفات و ترجمه‌های بسیاری در حوزه عاشیق است.
