زادروز

«منصور اوجی»  نهم آبان سال 1316در شیراز به دنیا آمده است. او در رشته فلسفه و علوم‌تربیتی از دانشسرای عالی تهران فارغ‌التحصیل شده و در رشته زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه شیراز فوق‌لیسانس گرفته است. اوجی از شاعرانی است که آرام و پیوسته در جهت تکامل زبان شعری خاص خود تلاش می‌کند. وی با تأکید بر تکرار مصراع‌ها و واژه‌ها برای تأثیر‌گذاری بر خواننده شعرش گونه خاصی از شعر را ارائه داده است.

زبان شعر او تا حدی تغزلی است و بیشتر ذهن خود را در امواج اوزان رها می‌کند. اوجی در وصف طبیعت و ارتباط آن با مسائل اجتماع تصاویری زیبا در شعرش می‌آفریند. او در شعر نو نیمایی هم تجارب قابل توجهی دارد. باغ شب (۱۳۴۴)، خواب درخت و تنهایی زمین (۱۳۴۴)، شهر خسته (۱۳۴۶)، برگزیده اشعار (۱۳۴۹)، این سوسن است که می‌خواند (۱۳۴۹)، مرغ سحر (۱۳۵۶)، صدای همیشه (۱۳۵۷)، شعرهایی به کوتاهی عمر (۱۳۵۸)، حالی است مرا (۱۳۶۸) و کوتاه مثل آه (۱۳۶۸) عنوان برخی از مجموعه اشعار اوجی است. شعر کوتاهی از او در مجموعه «هوای باغ نکردیم» چنین است: کجاست بام بلندی/ و نردبان بلندی/ که بر شود و بماند بلند بر سر دنیا/ و بر شوی و بمانی بر آن و نعره بر آری: هوای باغ نکردیم و دور باغ گذشت.