ترس از کمبود ارتفاع!
4ماه از آخرین بازی تیم ملی در جام جهانی 2018 روسیه سپری شده و در این مدت، تیم کی‌روش تنها یک دیدار دوستانه با ازبکستان برگزار کرده است. در دقایقی از مسابقه با ازبک‌ها،ایران هجومی و جذاب نشان داد و حالا همه انتظار دارند تیم ملی در جدال با بولیوی نیز به یک پیروزی هیجان‌انگیز دست پیدا کند.
کارلوس کی‌روش در روزهای گذشته،دلیل انتخاب رقبای ساده برای ایران را تمرین در اختیار داشتن مالکیت توپ عنوان کرده و حتی برای یکی از معدود دفعات از واژه «سرگرمی» برای تماشاگران این مسابقه نام برده است.
مهره‌هایی مثل مهدی ترابی و علی قلی‌زاده با تکنیک و سرعت‌شان، می‌توانند همانند بازی گذشته لحظات دلچسبی را برای بینندگان بازی تیم ملی رقم بزنند اما چهره‌های کهنه‌کاری مثل دژاگه و شجاعی نیز هنوز در تیم حضور دارند و مرد پرتغالی در تلاش است تا تعادل را میان این دو گروه از بازیکن‌ها برقرار کند.
این مسابقه دوستانه، نخستین تقابل تاریخ ایران با تیم ملی بولیوی خواهد بود.
مرتضی پورعلی‌گنجی، تنها غایب از میان بازیکنان حاضر در اردو در این مسابقه به شمار می‌رود. او به‌دلیل مصدومیت برای مدتی از میادین دور خواهد بود. بعید به‌نظر می‌رسد که بولیوی، خط دفاعی تیم ملی را به‌صورت جدی محک بزند اما شاید هافبک‌ها و مهاجمان تیم کی‌روش با این مسابقه، برای 2 جدال با ویتنام و یمن در جام ملت‌ها آماده شوند.
بولیوی یکی از تیم‌های حاضر در نخستین دوره رقابت‌های جام‌جهانی بود. سبزها سال 1930 در جام جهانی حاضر شدند و پس از 2 شکست مشابه با نتیجه 4بر صفر، به خانه برگشتند. 20سال طول کشید تا به لطف انصراف چند تیم بزرگ، بولیوی دوباره به جام‌جهانی برسد و این بار نسخه این تیم خیلی زود با دریافت 8گل در بازی اول پیچیده شد. سومین و آخرین جام‌جهانی بولیوی در سال 1994 شکل گرفت.
جایی که آنها به سختی و تنها با یک گل در مقابل آلمان قدرتمند شکست خوردند و بالاخره نخستین امتیاز تاریخ‌شان را در جام‌جهانی در برابر کره‌جنوبی به‌دست آوردند. فوتبال در بولیوی به «ارتفاع» وابسته است. مردم لاپاز در ارتفاع 3هزار متری از سطح دریا زندگی می‌کنند و در ورزشگاه خودی توانسته‌اند به لطف فشار شدید هوا،تیم‌های زیادی را در معرض تحقیر قرار بدهند. برتری 6گله مقابل آرژانتین مارادونا، احتمالا باشکوه‌ترین خاطره مردم بولیوی از فوتبال است.
فیفا برای مدتی برگزاری بازی‌های مقدماتی جام‌جهانی در ارتفاع بیشتر از 2500متر از سطح دریا را ممنوع کرده بود اما تلاش بولیویایی‌ها بالاخره جواب داد و آنها دوباره طعم میزبانی در مقدماتی جام‌جهانی را چشیدند.
«لا ورده» از بین 10تیم حاضر در منطقه آمریکای جنوبی در مرحله مقدماتی جام جهانی 2018 روسیه، در رده نهم قرار گرفت و فاصله بسیار زیادی با منطقه صعود داشت. بولیوی 2 بار میزبان رقابت‌های کوپا‌آمه‌ریکا بوده و هر 2بار توانسته به فینال رقابت‌ها برسد. تیم سزار فاریاس با 3 لژیونر به تهران سفر کرده و همه مهره‌های دیگر این تیم، در لیگ کشور خودشان توپ می‌زنند. کارلوس لمپه که درون دروازه بولیوی می‌ایستد، گلر باشگاه بوکاجونیورز آرژانتین است.
مارسلو مورنو در ووهان‌زال چین به میدان می‌رود و گیلبرت آلوارز نیز در سطح دوم لیگ عربستان برای الحزم به میدان می‌رود. بولیوی در ماه‌های گذشته، چند اردوی تدارکاتی را در نقاط مختلف دنیا پشت سر گذاشته است. آنها برای آماده کردن خودشان در مسیر کوپا آمه‌ریکا، در آمریکا با تیم ملی ایالات متحده مسابقه دادند و با 3گل از این تیم شکست خوردند. بولیوی پس از تساوی با کره و دریافت 5گل از صربستان در اردوی اتریش، راهی عربستان شد و از تیم میزبان مساوی گرفت.
آنها 3 روز قبل در برابر میانمار به پیروزی 3بر صفر رسیدند و حالا برنامه تدارکاتی‌شان را در تهران ادامه می‌دهند. در مسابقه بدون ارتفاع، بولیوی هرگز تیم خطرناکی نیست و بازیکنان چندان شاخصی نیز در اختیار ندارد. بعد از چند اردو اما هماهنگی نفرات این تیم به سطح قابل‌قبولی رسیده است.
نام بولیوی، تماشاگران زیادی را برای تماشای دیدار دوستانه تیم ملی،به ورزشگاه آزادی نمی‌کشاند. درحالی‌که رقبای آسیایی ایران، با نتایج درخشان در مقابل تیم‌های بزرگ در دیدارهای تدارکاتی زنگ خطر را برای تیم کی‌روش به صدا درآورده‌اند، تیم ملی همچنان به سراغ رقبای بی‌نام و نشان می‌رود و با این تیم‌ها روبه‌رو می‌شود. نتیجه، کم‌اهمیت‌ترین بعد از یک بازی تدارکاتی به شمار می‌رود اما شاید یک پیروزی پرگل، حرف و حدیث‌ها در مورد تیم ملی را به مسیر مثبت‌تری بکشاند.
