سمیرا مصطفی‌نژاد
رونی سیمور، یک مرد 78ساله سرحال و شاداب بود که برای خودش یک جفت کفش اسکیت ساخت تا بتواند با نوه‌های عزیزش بازی کند. اما در کمتر از چند سال، حتی نامش را هم به سختی به یاد می‌آورد. او نیز مانند صدها هزار نفر دیگر از شهروندان انگلستان، مبتلا به آلزایمر شناخته شد.
از زمانی که پزشک سرنوشت او را برایش شرح داد تا لحظه مرگش، اعضای خانواده در کنار او ماندند و او را در طول این مبارزه دردناک همراهی کردند. اما پسرش مارک سیمور برای کنار آمدن با بیماری پدر، تصمیم گرفت از هنر عکاسی‌اش کمک بگیرد و نتیجه آن، خلق مجموعه عکس‌هایی سیاه و سفید شد که تقلای چهارساله رونی و چالش‌هایی که با ابتلا به آلزایمر با آنها مواجه بود را تا آخرین ثانیه زندگی‌اش به تصویر کشیده‌است.
مارک می‌گوید که این مجموعه عکس را با هدف آشکارکردن واقعیت‌های زندگی با بیماری زوال عقلی منتشر کرده‌است. عکس‌های او که شاهد تسلیم‌شدن تدریجی پدرش در برابر این بیماری بود، دیدگاهی شخصی درباره افرادی است که به آلزایمر مبتلا شده‌اند.
مارک می‌گوید: «زمانی که متوجه بیماری‌اش شدیم، هیچ ایده‌ای از دشواری‌هایی که در پیش رویمان بود نداشتیم. افرادی که برای اولین‌بار عکس‌ها را دیدند، کاملا بهت‌زده شدند. عکس‌ها بسیار شوکه‌کننده هستند و برایم دردناکند. افراد زیادی شاهد دست و پنجه نرم‌کردن با آلزایمر نبوده‌اند، مگر اینکه خود مستقیم با آن درگیر شوند.» مارک در تمامی این مدت شاهد آن بود که پدرش از مردی سالم و تندرست به مردی ناتوان تبدیل می‌شود که حتی نام خود و اعضای خانواده را نیز به یاد نمی‌آورد. اما این پروژه عکاسی برایش حالتی درمانی داشت؛ «می‌توانستم با او زمان بگذرانم و حس می‌کردم کار مفیدی انجام می‌دهم. گذراندن زمان با فردی که هیچ آگاهی‌ای از هویت خود ندارد و زمانی که با او صحبت می‌کنی پاسخی دریافت نمی‌کنی، عذاب‌آور است و عکاسی تنها راه‌حل برای تحمل این وضعیت بود.»
رونی پیش از ابتلا به این بیماری، شاهد مصایب زندگی یک آلزایمری بود زیرا مادرش نیز به این بیماری مبتلا بود؛ از این‌رو تلاش می‌کرد با ورزش و رژیم غذایی، بروز علائم این بیماری را در خود به تأخیر بیندازد، حتی زمانی که بیماری‌اش رو به وخامت گذاشت هنوز می‌توانست خود لباس به تن کند یا غذایش را بخورد. اما در اواخر دوران بیماری، رونی با دشواری‌های بیشتری مواجه شد و درنهایت در سال2014 به یک مرکز نگهداری منتقل شد و در همانجا از دنیا رفت. نکته جالب درباره رونی آن بود که در دورانی که هیچ نامی به یاد نمی‌آورد، هنوز می‌توانست آهنگ‌‌هایی را با هارمونیکای خود بنوازد، چند مسئله ریاضی را حل کند یا نام همه قطعات موتورسیکلت محبوبش «وینسنت بلک شدو» که هرسال آن را تکه‌تکه و دوباره سرهم می‌کرد را بگوید؛ از این‌رو هارمونیکا و تصویر موتورسیکلتش همواره همراهش بود تا خاطراتش را تازه نگه دارد.
پیش از فراموشی: تصویری از رونی در سال2008؛ پیش از تشخیص آلزایمر او مردی سلامت و فعال بود که برای خود کفش اسکیت ساخت تا با نوه‌هایش بازی کند.
عشق به موسیقی: باوجود بیماری، رونی هنوز م یتوانست آهن گهای مورد علاق هاش را
با هارمونیکا بنوازد که محبو بترینشان سرود ملی انگلستان بود.
اندوه ممتد: مارک عکس‌هایی که از بیماری پدرش گرفته را بسیار دردناک و تکان‌دهنده توصیف می‌کند.
عشق: جولای سال2013، وینی همسر رونی، درحال اصلاح صورت همسر بیمارش
آخرین عکس: رونی سیمور در ماه مارس سال2014 پس از 4سال مبارزه با آلزایمر از دنیا رفت.
موتور سیکلت محبوب: نوامبر سال2013، رونی در دوران پس از تشخیص بیماری در خانه‌اش
زندگی با آلزایمر چگونه می‌گذرد؟
عذاب آلزایمر
مستند‌سازی از مبارزه پدر با فراموشی
در همینه زمینه :
کوتاه تر از گزارش
کوتاه‌تر از گزارش
