بدون تردید در بازی با السد قطر یکی از ضعیف‌ترین نفرات استقلال، آرمین سهرابیان بود. او بارها با حرکات ناشیانه و تصمیمات غلطش روی اعصاب هواداران رفت؛ تا جایی‌که تماشاگران در میکس‌زون هم او را رها نکردند و به این بازیکن طعنه زدند. سهرابیان درمجموع، فصل چندان خوبی را پشت سر نمی‌‌گذارد. او در بازی با پارس‌جنوبی هم تک‌گل مسابقه را به اشتباه درون دروازه تیم خودی جا داد تا استقلال بازنده از میدان خارج شود. سهرابیان که خرید غیرمنتظره استقلال از سپاهان بود، اواسط فصل گذشته به ترکیب اصلی آبی‌ها راه پیدا کرد و در دو پست دفاع چپ و دفاع وسط برای این تیم به‌میدان رفت. آبی‌ها پارسال در ساختار دفاعی نفراتی؛ مثل امید ابراهیمی، مجید حسینی و امید نورافکن را در اختیار داشتند که شاید نقاط ضعف آرمین در کنار این بازیکنان کلیدی زیاد به‌چشم نمی‌آمد، اما امسال ساختار دفاعی استقلال تضعیف شده و فعلا امثال سهرابیان در پُرکردن جای خالی نفرات جدا شده، موفق عمل نکرده‌اند.
نمایش‌های بی‌کیفیت سهرابیان در این فصل، شاید بیش از هر چیز دیگری جدال اینستاگرامی چند هفته پیش او با احسان علوان‌زاده را در اذهان تداعی می‌کند. بعد از غیبت استقلال در سوپرجام و اعلام حکم پیروزی پرسپولیس در این بازی، احسان علوان‌زاده در پستی نوشت: «آمدیم، نبودید، قهرمان شدیم.» پس از آن سهرابیان در پستی خطاب به این بازیکن پرسپولیس نوشت: «هر وقت به لیست 18 نفره تیمت رسیدی از این حرف‌ها بزن.» و بعد از آن یک بگومگوی زشت بین این دو نفر در گرفت. الان اما جایگاه آرمین با نوع بازی‌هایی که در این چند هفته داشته به خطر افتاده و البته علوان‌زاده هم در خالی‌ترین فصل تاریخ پرسپولیس نمی‌تواند برانکو را برای گرفتن حداقل یک فرصت چند دقیقه‌‌ای برای حضور در زمین متقاعد کند. احسان امسال تنها در مصاف با استقلال خوزستان چیزی حدود 15 دقیقه فرصت بازی پیدا کرد که به‌خوبی از آن بهره نبرد.
به‌نظر می‌رسد بازیکنان جوان لیگ‌برتری و به‌خصوص آنهایی که به عضویت تیم‌های بزرگ؛ مثل پرسپولیس و استقلال درمی‌آیند، درحال حاضر بیشتر از آنکه دنبال تمرکز و تمرین و گرفتن حق‌‌شان در زمین باشند، سراغ حواشی زرد و کم‌اهمیت می‌روند و آینده حرفه‌ای خودشان را به خطر می‌اندازند. یعنی وقتی پرسپولیس با حکم کمیته انضباطی برنده سوپرجام می‌شود، هیچ بازیکنی غیر از علوان‌زاده در این تیم وجود ندارد تا برای حریف کری بخواند؟ آیا احسان از خودش می‌پرسد چرا یکی مثل جلال حسینی هرگز این کارها را نمی‌کند؟ حالا گیریم که علوان‌زاده این کار را انجام داد، آیا در استقلال از آرمین سهرابیان استقلالی‌تر نداریم که ناراحت شود و جواب طرف را بدهد؟ چرا دوستان فکر می‌کنند با این کارها می‌توانند قلب هواداران را به‌دست بیاورند، درحالی که این بازی خوب در زمین است که معجزه می‌کند؟ امید ابراهیمی کدام‌یک از این کارها را می‌‌کرد که آن جایگاه را بین مردم داشت؟
به‌نظر می‌رسد فوتبال ایران الان با بحران سرباز پیاده‌ها دست‌و‌پنجه نرم می‌کند؛ بازیکنانی که خیلی زودتر از حد انتظار سراغ حاشیه‌ها رفته‌اند. سجاد آقایی را ببینید که فقط 24 ساعت بعد از بخشودگی عجیبش از سوی کمیته اخلاق در پایان مسابقه با السد آن‌طور دعوا راه می‌اندازد. به محمد امین اسدی نگاه کنید که رضایتنامه‌اش را از نفت تهران با پیت نفت گرفت و در اردوی تیم امید آن فاجعه اینستاگرامی را رقم زد. به مهدی قائدی نگاه کنید که از آن تصادف حیرت‌انگیز شبانگاهی به این مدل موی عجیب در اندونزی می‌رسد و در بازی با میانمار گرد و خاک به‌پا می‌کند. روزگاری در این فوتبال «وزیر»ها شاخ‌بازی در می‌آوردند، اما حالا میدان در دست سرباز پیاده‌هایی است که هنوز آورده خاصی نداشته‌اند، اما از زمین و زمان طلبکارند.
بحران سرباز پیاده‌ها
در همینه زمینه :
