اینجا روزگاری اقیانوس بود

آبشار ماهی مشو لنگرود یکی از جاذبه‌های طبیعی و گردشگری گیلان در بخش اطاقور و در نزدیکی روستای خرطای (خورتای) و روستای پنه است؛ آبشاری که ارتفاعی حدود 10متر و حوضچه‌ای به عمق ۲ متر دارد.
 به گزارش همشهری، براساس تعریف مؤسسه مطالعاتی دریای خزر، دریاچه خزر به‌عنوان باقیمانده‌ای از پوسته‌ اقیانوس تتیس است که به‌صورت گودالی در پوسته قاره‌ای جا گرفته است. 460میلیون سال پیش اینجا اقیانوس بود و حتی آبشار ماهی مشو لنگرود هم وجود نداشت؛ آبشاری که وقتی در مسیر رسیدن به آن قدم می‌زنید، گویی در کف اقیانوس گام برمی‌دارید.
آبشار ماهی مشو لنگرود 2ویژگی خاص در مقایسه با سایر آبشارها دارد؛ وجود سنگ‌هایی به رنگ قرمز که در حوضچه آبشار است و منظره فوق‌‌العاده‌‌ای خلق کرده‌ و دیگر، وجه تسمیه آن.
ماهی مشو به معنی جایی است که ماهی توانایی عبور از آن را ندارد. در شرایطی که موج‌‌های پریشان رودخانه عزمشان را برای طغیان و سرکشی جزم می‌‌کنند، ماهی‌ها از دریا بالا می‌‌آیند‌ اما زمانی که به آبشار می‌رسند، نمی‌توانند از آن عبور کنند. افسانه‌ای وجود دارد که در سالیان دور رودخانه‌ای پر از ماهی از کوه‌های اطاقور پایین می‌آمد‌ که مردم روستا از آن‌ برای امرار معاش استفاده می‌کردند. یک روز، یک ماهی بزرگ و عجیب از پایین به سمت بالای رود می‌رود که پولک‌هایش مثل نقره می‌درخشید و چشمانش رنگ یاقوت بود. این ماهی دلش می‌خواست به سرچشمه‌ رود برسد، چون فکر می‌کرد آنجا آب جاودانگی هست‌ اما تا به صخره‌های بلند مسیر می‌رسد با شدت در حوضچه‌ زیر آبشار‌ می‌افتد و صخره به او می‌گوید: «ماهی مشو! (به زبان گیلکی یعنی ماهی نرو) اینجا مرز توئه، جات اینجا نیست، برگرد خونه‌ت!»