آب چاه یا آب شهری!

سیدسروش طباطبایی‌پور | روزنامه‌نگار

اینجا خیابان شهریار تهران است؛ درست روبه‌روی تالار باشکوه وحدت، یعنی جایی که به ‌قول حافظ باید که خاک درگه اهل هنر شوی! اما همین چند روز پیش، یکی از مغازه‌دارهای این خیابان فرهنگی، مشغول رفت‌و‌روب خاک این خیابان با آب بود؛ آن هم آبی که این روزها مثل جواهر شده و کمبود آن بر همگان روشن! اما دیالوگ او با یکی از رهگذران هم شنیدنی است. وقتی که یکی از شهروندان دغدغه‌مند، دیدن این رفتار را برنتابید و زبان به شکایت گشود و گفت: «آقا... آب رو هدر نده؛ به‌خدا کمبود آب داریم. آخه با آب که ‌ خیابون رو نمی‌شورن» و مرد با عصبانیت غر‌غر می‌کرد که 
«برو پی کارت آقا... این آب چاهه، آب خوردن که نیست... اصلا دوست دارم آب بریزم... خیابون هم باید تمیز بشه....»
کاش این همشهری عزیز می‌دانست که آب، آب است و مصرف بی‌رویه آب لوله‌کشی با آب چاه تفاوت چندانی ندارد. کاش او می‌دانست که هر کاری که دوست داریم، نباید انجام دهیم. کاش او می‌دانست که برداشت بیش از حد از آب چاه‌ها هم باعث افت شدید سطح آب سفره‌های زیرزمینی شده. این پدیده در بسیاری از دشت‌های ایران مانند تهران، مشهد، کرمان و اصفهان مشاهده شده است. کاش او می‌دانست با کاهش سطح آب زیرزمینی، خاک فشرده می‌شود و زمین نشست می‌کند. کاش او می‌دانست که نشست برخی مناطق جنوب تهران به همین دلیل است؛ و کاش او می‌دانست و کاش و کاش و کاش...! و کاش او آب را بیشتر دوست داشته باشد و قدر این نعمت الهی را بداند.