برف نباشد، ما هم دیگر نیستیم!

زهرا رفیعی ؛ روزنامه‌نگار

یخچال‌ها و صفحات یخی حدود ۷۰درصد‌ آب شیرین جهان را در خود جای داده‌اند. ذوب شتابان آنها نه ‌تنها یک بحران زیست‌محیطی، بلکه بحرانی انسانی است؛ بحرانی که کشاورزی، انرژی پاک، امنیت آبی و زندگی میلیاردها انسان را تهدید می‌کند. به همین بهانه، نهصد و هفدهمین شب از شب‌های بخارا به «یخچال‌ها در کوهستان‌های ایران» اختصاص یافت‌‌؛ پدیده‌هایی طبیعی که خیلی از آنها دیگر وجود ندارند. نعمت‌الله کریمی، عضو هیأت علمی مؤسسه تحقیقات آب کشور در این نشست با اشاره به اینکه حال یخچال‌های ایران خیلی خوب نیست، گفت: یخچال‌ها ‌ زنده هستند و بسته به اینکه حالشان چگونه باشد، رفتارهای مختلفی از خود نشان می‌دهند. در کشور ما یخچال‌ها سنسورهای طبیعی هستند که روند تغییرات اقلیم را نشان می‌دهند. یخچال‌های طبیعی را می‌توان به سدهایی بدون دیواره تشبیه کرد که مازاد آب را به حالت جامد در فصول پاییز و زمستان در خود ذخیره می‌کنند و در اوقات کم آبی در اختیار مصرف‌کنندگان قرار می‌دهند.‌مجتبی یمانی، عضو اتحادیه جهانی جغرافیا و عضو هیأت علمی دانشگاه تهران هم با اشاره به دوره‌های زمین‌شناسی و شرایط یخچالی در ایران طی هزاران سال پیش گفت: تحقیقاتی که از سال ۱۸۸۰ تا سال ۲۰۰۰ در مورد روند گرمایش جهانی شده، نشان می‌دهد ۲۴ هزار سال پیش که دمای زمین ۶ تا ۸ درجه سردتر از الان بود، سطح اقیانوس‌ها
 ۱۲۰ متر پایین‌تر از شرایط کنونی بوده است؛ ۱۴هزار سال پیش این تراز ۱۰۰متر پایین‌تر و تقریباً از ۸ هزار سال پیش تا‌کنون تراز آب‌های آزاد به شرایط کنونی رسیده است. در البرز ایران نیز قله‌های بالای ۳‌هزار متر پوشیده از یخچال بوده و جریان‌های یخچالی تا زیر ۲۰۰۰ متر نیز پایین می‌آمدند؛ به‌طوری که همین منطقه تجریش نیز در مقاطع زمانی، پوشیده از یخچال بوده است.‌نیما فرید مجتهدی، متخصص آب و هواشناسی هم‌گفت: دیگر گرمایش جهانی را رد کرده‌ایم و وارد«جوشش جهانی» شده‌ایم. شرایط کنونی اقلیمی ایران به‌مراتب وخیم‌تر از تصور عمومی است.‌به‌گفته او، اکنون دیگر مسئله فقط «یخچال‌ها» نیست؛ مسئله آینده منابع آب کشور است. دیگر برف هم نداریم و برف نباشد ما هم دیگر نیستیم.‌