هشتگ
نوستالژی ۲۰۰ تومانی در کلکسیون جهانی
به تازگی، ویدئویی از یک کلکسیونر خارجی در فضای مجازی منتشر شد که گویی نسخه مصور آهنگ معروف «کشورهای جهان» بود؛ سفری سریع به دور دنیا از طریق اسکناس‌های ۲۱۷ کشور. در میان صدها طرح و رنگ متنوع از سراسر گیتی، این یک اسکناس سرخ رنگ و آشنا بود که توجه کاربران ایرانی را به‌خود جلب کرد و موجی از خاطرات را به راه انداخت: اسکناس ۲۰۰ تومانی با طرح نمادین نمازجمعه دانشگاه تهران.
این اسکناس برای بسیاری از ایرانیان، فراتر از یک واحد پولی قدیمی، یک ماشین زمان کوچک بود. دیدن آن در کنار پول‌های رایج از پرو، کانادا، مغولستان یا زامبیا، ناگهان خاطرات کودکی، عیدی گرفتن از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها و ارزش پول توجیبی‌های دهه 60 و70 را زنده کرد. درنظرات کاربران، بحث نه بر سر ارزش مالی، که بر سر بار عاطفی و تاریخی این قطعه کاغذ بود.
جالب اینجا بود که چطور یک تکه کاغذ ساده، از قاره‌ای به قاره دیگر سفر کرد تا 2 دنیای کاملا‌متفاوت را به هم گره بزند. آن کلکسیونر احتمالا می‌خواست نظم و گستردگی مجموعه‌اش را به نمایش بگذارد و از هر کشور، نمادی داشته باشد. اما برای مخاطب ایرانی، آن اسکناس قرمز، یک داستان کاملا شخصی را تعریف کرد؛ داستانی از گذشته‌ای نه چندان دور. در شلوغی آن میز که پر از پول‌های رنگارنگ و غریبه بود، همین ۲۰۰ تومانی ساده و آشنا به ما یادآوری کرد که گاهی باارزش‌ترین دارایی‌ها، نه در آلبوم‌های کلکسیونرها، که در صندوقچه خاطرات مشترک ما نگهداری می‌شوند.
