زیست‌بوم
تلاش مردمی برای حفاظت از خرس سیاه بلوچی
زهرا رفیعی ؛ روزنامه‌نگار
فقط ما آدم‌ها نیستیم که منتظر رسیدن خرمای «آل‌مهتری» در جنوب شرق ایران هستیم. همراه ما خرس‌های سیاه هم چند‌ماه برایش صبوری می‌کنند.
نخستین نژاد خرمایی که میوه‌اش به رطب تبدیل می‌شود آل‌مهتری است و خرس‌های بلوچی این را خوب می‌دانند؛ همین شده است که مردم محلی هرمزگان می‌گویند: «آل‌مهتری اجاره خرس سیاه است»
بخش بزرگی از رژیم غذایی خرس سیاه آسیایی خرماست، وقتی منابع‌غذایی این‌گونه به‌شدت در معرض خطر انقراض محدود شود، احتمال اینکه به جامعه محلی و باغ‌هاي روستاییان نزدیک شود بسیار زیاد است. ایده پروژه «خرس و خرما» از دل ارتباط بین خرس‌سیاه آسیایی با جامعه محلی شکل گرفته است.
خرماهایی که نصیب خرس‌ها می‌شود در پشت سازه‌های دست‌ساز «دربُن» رشد می‌کند ولی به‌دلیل عدم‌رسیدگی 40ساله، برخی از این دربن‌ها تخریب شده‌اند. چند ماهی است که در شهرستان رودان هرمزگان، تشکل مردمی «حامیان حیات‌وحش هرموز» با کمک‌های مردمی چند دربن را مرمت کرده‌اند. مرمت هر سازه بیش از 100میلیون تومان هزینه دارد.
تیم پروژه «خرس و خرما» محصول خرمای روستاییان را با بسته‌بندی مطلوب به‌دست مصرف‌کننده می‌رسانند و عواید آن را صرف هزینه‌های نگهداری از دربن‌ها می‌کنند تا یکی از مهم‌ترین گونه‌های به‌شدت در معرض انقراض ایران یعنی خرس سیاه بلوچی، حفظ شود.
این پروژه از دل سال‌ها فعالیت‌های پژوهشی و همراهی با جامعه محلی بیرون آمده و هدفش ساختن راهی پایدار برای حفاظت از خرس، نخل و انسان است.
در همینه زمینه :
