موجیم که آسودگی ما عدم‌ماست!

سیدسروش طباطبایی‌پور| روزنامه‌نگار

در حوزه آموزش و پرورش ایران، معلمان بسیار و اندیشمندان فراوانی بوده‌اند که روش‌ها و منش‌هایی خاص و منحصر‌به‌فرد در زمینه پرورش شاگردانشان داشته‌اند که برخی از آنها در دل تاریخ مانده و بسیاری نیز تنها در دل شاگردانشان حک شده است. یکی از این بزرگان، استاد رضا روزبه بود؛ مردی که امروز، 52سال از وفاتش می‌گذرد و از قضا در52سالی که از خدا عمر گرفت، 38سال مستمر، معلم بود و از هیچ تلاشی برای قراردادن شاگردانش در مسیر انسانیت دریغ نکرد.
روزبه با اینکه معلم فیزیک بود، ‌ شیوه‌ منحصر‌به‌فردی در تربیت اسلامی شاگردانش داشت و با تلفیق علم با اخلاق، نمونه‌ای جدید از تربیت اسلامی در مدارسی مثل علوی ارائه داد؛ مدرسه‌ای که خود یکی از مؤسسان آن بود. روش‌های روزبه فراتر از آموزش رسمی بود و بر تربیت درونی و خودسازی تأکید داشت و با طرح پرسش‌هایی عمیق، ذهن شاگردانش را در کلاس به تفکر وامی‌داشت. براساس خاطرات شاگردانش، روزبه نمونه‌ای از تقوا، نظم و فروتنی بود و به‌جای آنکه سبک زندگی اسلامی را به شکل مستقیم به بچه‌ها بیاموزد، خود به باورهایش عمل می‌کرد و به همین دلیل دل شاگردانش را برده بود و آنها هم به تبعیت از استاد، با تقوا و منظم و فروتن می‌شدند. یادش گرامی!‌‌