بزرگراه یا پیست مسابقه

فهیمه طباطبایی | روزنامه‌نگار 

 اگر ساکن تهران باشید یا حداقل دو سه باری شب‌ها از ساعت 11 به بعد که قفل ترافیک پایتخت باز شده و خیابان‌ها و بزرگراه‌ها در حال نفس‌کشیدن هستند‌ در این شهر تردد کرده باشید، قطعا با پدیده عجیب سرعت بالا و رانندگی پرخطر برخی رانندگان روبه‌رو می‌شوید؛ رانندگانی که قائل به هیچ قانونی نیستند در بزرگراهی که سرعت مطمئنه 80کیلومتر عنوان شده، بالای 100کیلومتر می‌روند و در خیابان‌ها و کوچه‌ها سرعتشان از80‌پایین نمی‌آید؛ درواقع آنها فکر می‌کنند که خلوتی شهر مجوزی است برای تخطی از سرعت مجاز و ویراژ، بدون فکر‌کردن به سایر خودروها، عابران پیاده و پاکبانانی که در دل شب، مشغول نظافت شهر و آماده‌کردن آن برای صبح فردا هستند.
این رفتار پرخطر از سوی برخی رانندگان آنقدر تکرار شده که رئیس اداره تصادفات و مهندسی ترافیک پلیس راهور تهران بزرگ از وقوع ۷‌فقره تصادف منجر به فوت در دل شب فقط در هفته دوم آبان‌ماه خبر داد.
چند نکته در دل خبری که سرهنگ مصطفی زینی‌وند به ایسنا داده، نهفته است؛ اول ساعاتی است که رانندگی پرخطر منجر به فوت شهروندی شده است. مثلا 4:40‌صبح، 5:50‌صبح، 1:20‌بامداد، 11:00شب و این یعنی رانندگان در شب خود را مجاز به رانندگی پرخطر، ناایمن و پرسرعت می‌بینند.
دوم محل تصادف منجر به فوت است که بیشتر در بزرگراه‌ها رخ داده؛ بزرگراه امام علی(ع)، بزرگراه شهید زین‌الدین، بزرگراه‌ آزادگان که اگر به خبرهای اداره تصادفات پلیس راهور تهران بزرگ از ابتدای سال مراجعه کنید، می‌بینید از ابتدای سال بیشترین تصادفات منجر به فوت در همین بزرگراه‌ها بوده است و رانندگان در دل شب و در نبود نظارت دقیق پلیس، هر روز هفته خانواده‌ای را داغدار عزیزش کرده‌اند.
نکته سوم اما به عابران پیاده‌ای برمی‌گردد که معلوم نیست چرا عرض بزرگراه‌ها را برای عبور و مرور انتخاب می‌کنند و قائل به استفاده از پل عابر و تردد از سایر مسیرهای امن‌تر نیستند؛ عابرانی که طعمه سرعت غیرمجاز رانندگان می‌شوند و زندگی‌شان را فقط برای یک عبور آسان‌تر و کم‌دردسرتر از دست می‌دهند. هرچه هست ‌ای‌کاش یک نقطه پایان برای این تصادفات شبانه گذاشته شود.