افزایش طول عمر باعث شده که تناسب میان سن و دوران بازنشستگی از ترتیب گذشته خود خارج شود. بیمهپردازان در سن کمتر وارد دوران بازنشستگی میشوند و سالهای زیادی را در آن میگذرانند. در سال 1402دولت برنامه هفتم توسعه را به مجلس داد که یک بخش آن به افزایش سن بازنشستگی اختصاص دارد. در همان سال مجلس و شورای نگهبان با افزایش سن موافقت کردند. اسفند سال 1403آییننامه افزایش سن ابلاغ شد که براساس آن هرچه سابقه پرداخت بیمه یک شخص کمتر باشد به ازای هر سال، چندماه به زمان باقیمانده تا بازنشستگی افزوده خواهد شد و از این راه مجموع سن بازنشستگی به بیش از 30سال افزایش پیدا میکند. کسانی که در پرداخت بیمه جلوتر هستند، در نهایت با سابقه نزدیک به 30سال و کسانی که عقبتر هستند با سابقه بیشتر بازنشسته خواهند شد. ولی مبنای زمانی محاسبه سابقه مشخص نبود. دیروز بشیر عمرانی، مدیرکل نامنویسی و حسابهای انفرادی سازمان تأمین اجتماعی با شرح این موضوع گفت که اگر سابقه پرداخت بیمه کسی تا تاریخ 3مرداد 1403کمتر از 15سال باشد، درنهایت با 35سال سابقه بازنشسته خواهد شد.
بازنشستگی با 35سال سابقه
در همینه زمینه :