دره دراز
انسان وتنهایی در جهان استاینبک
مجموعه داستان«دره دراز» نوشته جان استاینبک یا همان اشتاینبک، نویسنده شهیر آمریکایی و برنده جایزه نوبل ادبیات، نخستینبار سال ۱۹۳۸ منتشر شد. این مجموعه که عمدتا در دره سالیناس کالیفرنیا میگذرد، شامل 11داستان کوتاه و چهار داستان در مجموعه «اسب کهر» است و نمایانگر تبحر استاینبک در کاوش درونیات انسان، رنجهای روزمره، و پیچیدگیهای روابط انسانی. البته اسب کهر در این مجموعه به انتخاب مترجم حذف شده است.
دره دراز جهانی داستانی میسازد سرشار از تنهایی، سکوت، جدالهای درونی و تلاشهای نافرجام انسان برای یافتن معنا، که در فضای روستایی و اقلیم خاص کالیفرنیا، در دره زیبای سالیناس، منعکس شدهاند. در این داستانها بسیاری از شخصیتها با نوعی خلأ درونی و تنهایی هستیشناسانه مواجهند.استاینبک با نگاهی همدلانه، رنج بیصدای این انسانها را روایت میکند.
در واقع نویسنده با نگاهی انسانی، زیستن و زندهماندن مردمان عادی را در مواجهه با دشواریها ترسیم میکند؛ بیآنکه قضاوت کند یا پناهگاهی
خیالی ارائه دهد.
استنلی یانگ، منتقد نیویورک تایمز بوک ریویو، در شماره ۲۵ سپتامبر ۱۹۳۸ نوشت: «این داستانها نه عمیقاند، نه پرشور، اما بیپیرایهاند و چنان زنده که انگار نفس میکشند.»
کرکس ریویو هم این مجموعه را ستود و نوشت: «هر داستان، جواهری است بهتنهایی؛ با نثری شفاف و نگاهی نافذ.» و البته لوییس گنت از واشنگتن پست هم در توصیف قلم استاینبک نوشت: «او میتواند در چند پاراگراف آنچه بسیاری در یک رمان بلند مینویسند، پیش چشم
خواننده زنده کند.»
افزون بر این، کتاب ماهها در فهرست پرفروشها قرار داشت که نشاندهنده استقبال گسترده خوانندگان بود. تا امروز، این مجموعهداستان در کلاسهای درس دانشگاههای آمریکا تدریس میشود و به چندین زبان در جهان ترجمه و منتشر شدهاست.
نثر استاینبک در دره دراز موجز، شفاف و درعینحال سرشار از تصویرسازیهای پرقدرت است. او با زبانی ساده اما مؤثر، احساسات پیچیده و موقعیتهای دشوار را با ظرافتی مثالزدنی بازمینماید.
دره دراز همچنین شاهدی روشن بر مهارت بیبدیل استاینبک در شناخت روح انسان و روایت زندگی خاموش مردمان سادهزیست است. این مجموعه، نهفقط اثری درخشان در کارنامه نویسندهای نوبلیست که گنجینهای ارزشمند در ادبیات قرن بیستم به شمار میرود. با گذر زمان، مضامین جهانی و نگاه انسانی این اثر همچنان طنینانداز باقی ماندهاند.
جان استاینبک، نویسنده شهیر آمریکایی (1968 ـ1902) در اغلب آثار خود دغدغه انسان دارد و به انتقاد از نابرابریهای اجتماعی، بیآرزویی طبقات اجتماعی فرودست و البته، روایتی متوالی از آدمهای پیچیده و ساده و واقعیت اجتنابناپذیر اتفاق میپردازد. او در سال ۱۹۳۹ برای نوشتن رمان خوشههای خشم برنده جایزه پولیترز شد. در آن سالها که جهان بهسمت مدرن شدن میتاخت، او بارها از این تغییر و جاماندن نوشت؛ از ناتوانی انسان سنتی در وفق دادن خود با محیط پرچالش زمانه و از جدال مذهب و سیاست.
نشر افق دره دراز را در 144صفحه، با ترجمه اسدالله امرایی به بهای 185هزار تومان منتشر کرده است.