ابراز پشیمانی چارلی کرک از حمایت از اسرائیل
تنها 2 روز پیش از آنکه صدای گلوله در سالن دانشگاه یوتا طنین‌انداز شود، چارلی کرک چهره شناخته شده راست افراطی و حامی دوآتشه دونالد ترامپ پیامی در یک گروه‌چت خصوصی نوشته بود که گویا خوشایند لابی صهیونیسم نبوده است. کرک پس از آنکه حاضر نشده بود تاکر کارلسون خبرنگار مستقل منتقد جنگ غزه را بنا به خواست حامیان یهودی کنار بگذارد، گفته بود: «حامیان مالی یهودی دقیقاً همان کلیشه‌ها را بازتولید می‌کنند. نمی‌گذارم از من باج بگیرند. چاره‌ای ندارم جز ترک حمایت از اسرائیل.» کندس اوئنز، فعال راست‌گرای آمریکایی، پس از ترور او، این پیام را منتشر کرد و نوشت: «چارلی تصمیم گرفته بود از جریان طرفدار اسرائیل فاصله بگیرد. تقارن این تصمیم با قتلش، اتفاقی نیست.» چارلی کرک، فعال و نظریه‌پرداز جریان راست آمریکا دهم سپتامبر ۲۰۲۵ هنگام سخنرانی‌اش در دانشگاه یوتا در سنت روم هدف گلوله قرار گرفت. ضارب، جوانی ۲۲ ساله به نام تایلر جیمز رابینسون، چند روز بعد به اتهام قتل بازداشت شد. مرگ کرک تنها یک ترور سیاسی تلقی نشد؛ بسیاری آن را نشانه‌ای از شکاف‌های عمیق سیاسی در آمریکا و حتی بازتابی از هزینه مخالفت با نفوذ لابی‌های قدرت در واشنگتن دانستند.
داستان‌سرایی اسرائیل
عملیات طوفان‌الاقصی زخمی است که پس از ۲ سال هنوز بر پیکر اسرائیل تازه مانده است. آوی اشکنازی، تحلیلگر نظامی روزنامه عبری زبان معاریو، در یادداشتی نوشته: «حماس پیروز شد و اسرائیل باید از خواب خودفریبی بیدار شود، پیش از آنکه فاجعه‌ای سهمگین‌تر رخ دهد.» اشکنازی با لحنی سرشار از تلخی، به شکست عمیق و چندلایه‌ای تل‌آویو در جنگ غزه اعتراف می‌کند؛ شکستی که نه‌تنها در میدان نبرد، بلکه در اذهان جهانیان، عرصه روابط بین‌الملل و جامعه اسرائیل ریشه دوانده است. به‌گفته او، اسرائیل از سال ۲۰۱۴ به بعد، در توهم پیروزی و قدرت مطلق زیست و باور کرد که حماس را رام کرده است؛ اما در پس ویرانی‌های غزه، حماس با صبر و برنامه‌ریزی، ساختاری نظامی و اطلاعاتی ایجاد کرد که درنهایت توانست ارتش اسرائیل را در هفتم اکتبر ۲۰۲۳ غافلگیر و زمینگیر کند.
اشکنازی با صراحت می‌نویسد: «اسرائیل برای خود داستانی ساخت و آن را باور کرد.» او اذعان دارد که شکست اخیر تنها نظامی نیست، بلکه نماد فروپاشی یک باور جمعی است ؛ باوری که بر پایه «ما شکست‌ناپذیریم» بنا شده بود. حال، درحالی‌که پرچم فلسطین در اقصی نقاط جهان ازجمله در کشورهای مختلف اروپا برافراشته است و انزوای جهانی اسرائیل عمیق‌تر شده، این تحلیلگر هشدار می‌دهد: «اگر اسرائیل باز هم خود را فریب دهد، هفتم اکتبرِ دیگری از راه خواهد رسید؛ روزی که شاید از کابوس گذشته هم تاریک‌تر باشد.»
وقت رفتن است آقای مکرون!
پاریس این روزها به‌شدت ملتهب است و افزایش فشارها برای کناره‌گیری امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، کاخ الیزه را در بحرانی عمیق فرو برده است. رئیس‌جمهوری که روزی با شعار نوسازی فرانسه پا به میدان گذاشت، اکنون زیر بار بحرانی نفسگیر رفته است. درحالی‌که طی کمتر از 2 سال 5 نخست‌وزیر یکی پس از دیگری از کار کنار رفته‌اند، بسیاری در داخل و خارج از حزب حاکم فرانسه، انگشت اتهام را به‌سوی مکرون گرفته‌اند و او را مقصر اصلی آشفتگی‌های سیاسی می‌دانند.
بازارها نگران، مردم خشمگین و سیاستمداران سردرگمند. شکست حزب مکرون در انتخابات، انحلال مکرر پارلمان و استعفای سباستین لکورنو نخست‌وزیری که تنها ۲۷ روز دوام آورد نشانه‌هایی از فروپاشی تدریجی اعتماد عمومی است. حتی نزدیک‌ترین همراهان سابق رئیس‌جمهور نیز زبان به انتقاد گشوده‌اند. ادوارد فیلیپ، نخستین نخست‌وزیر دوران ریاست‌جمهوری مکرون، با صراحت می‌گوید: «زمان آن رسیده رئیس‌جمهور جدیدی برای شکستن بن‌بست سیاسی روی کار‌آید.» مخالفان سیاسی مکرون نیز معتقدند حالا که لکورنو رفته، نوبت مکرون است. این روزها در پاریس بسیاری می‌پرسند: آیا مکرون به بخشی از بحران فرانسه تبدیل نشده است؟
آزمایشگاهی به‌نام اوکراین
جنگ اوکراین برای روسیه آزمایشگاهی بود برای یادگیری. آنگونه که ماهنامه آمریکایی فارن‌افرز نوشته: پس از چالش‌های جدی نخستین در جنگ اوکراین، ارتش روسیه که بسیاری آن را ناهماهنگ و فرسوده می‌پنداشتند به سرعت خود را بازآفرینی کرد و از ارتشی بحران‌زده به یک سازمان بزرگ رزم تبدیل شد. مسکو از سال ۲۰۲۲ با نگاهی سیستماتیک میدان جنگ را هدایت کرده است: تشکیل کمیسیون‌های تحقیق، بازنگری در دکترین رزمی و انتقال یافته‌ها به دانشگاه‌ها و صنایع دفاعی. نتیجه چه بود؟ بازنویسی بیش از ۴۵۰ دستورالعمل رزمی و تدوین تاکتیک‌های نوین در استفاده از پهپادها و جنگ الکترونیک. روسیه همزمان در جبهه صنعت نیز دست به بازسازی زد؛ تولید موشک‌ها و پهپادها افزایش یافت، زره خودروهای جنگی تقویت شد و فرماندهان جوان برای تصمیم‌گیری مستقل آموزش دیدند. با وجود مشکلات مزمنی چون انضباط پایین و ناهماهنگی‌های درون‌سازمانی، کرملین اکنون ارتشی در اختیار دارد که از شکست آموخته است. روسیه آینده جنگ را در هوش مصنوعی، سامانه‌های خودکار و پهپادها می‌بیند و تجربیاتش را با شرکای خود به اشتراک می‌گذارد. پیامی که از مسکو به گوش می‌رسد روشن است: در عصر جنگ‌های نوین، تنها کسانی زنده می‌مانند که می‌آموزند.
اصل ماجرا
در همینه زمینه :
