شوخی می‌کنی؟
بدتر از نمایش‌های پرسپولیس در زمین، حرف‌های وحید هاشمیان در مصاحبه‌های بعد از بازی است؛ سرمربی قرمزها با ما مزاح می‌کند؟
میثم کریمی
بیچاره پرسپولیسی‌ها که حتی نمی‌دانند به چه‌چیزی باید اعتراض کنند؛ یک طرف درویش «نرو» را دارند که حاضر است سال‌ها حیاکن و رهاکن بشنود، اما از صندلی‌اش دل نکند. یک طرف دیگر بعضی بازیکنان واقعا ضعیف را دارند؛ از رضا شکاری، سهیل صحرایی و یعقوب براجعه تا مخصوصا فرشاد احمدزاده که قشنگ روی اعصاب آنها رژه می‌رود. یک طرف بد بسته شدن تیم، تجمع بازیکنان در پست وینگر و ضعف در دفاع‌های کناری و خط حمله را دارند و یک طرف دیگر با وحید هاشمیانی مواجه هستند که حقیقتا انگار در دنیای موازی به سر می‌برد. سرمربی پرسپولیس نه‌تنها نتوانسته نتایج خوبی به‌دست بیاورد و حتی نمایش‌های قابل‌قبولی داشته باشد، بلکه در نشست‌های خبری هم چیزهایی می‌گوید که آدمی حیرت می‌کند.
همه می‌دانیم چه خواهد گفت!
کنفرانس‌های بعد از بازی هاشمیان طوری است که اگر شما اسم تیم حریف را حذف کنید، اصلا نمی‌شود فهمید در مورد کدام مسابقه حرف می‌زند! همه حرف‌ها به‌شدت تکراری و عجیب است؛ طوری که بسیاری از طرفداران فوتبال حتی پیش از پایان بازی هم خوب می‌دانند او قرار است چه حرف‌هایی بزند. خلاصه اظهارات هاشمیان در نشست‌ها، تأکید روی بازی خوب پرسپولیس، روند رو به رشد این تیم و تشکر ویژه از جانفشانی و تلاش همه بازیکنان است؛ چیزهایی که به جرأت می‌توان گفت نمود و جلوه هیچ‌کدامش را در زمین نمی‌بینیم. پرسپولیس هیچ روند مثبتی ندارد و نمی‌شود به قطعیت گفت فلان بازی این تیم نسبت به نمایش قبلی‌اش بهتر شده است. بازیکنان هم تلاش قابل تقدیری نشان نمی‌دهند و چه بسا از کف توقعات هم پایین‌تر باشند. به‌عنوان مثال هاشمیان در حالی پس از تساوی یک - یک مقابل گل‌گهر مدعی شد: «تا لحظه آخر حمله کردیم» که واقعا اینطور نبود. پرسپولیس حتی پیش از دقیقه90بازی را رها کرده بود و اتفاقا در اوقات تلف‌شده، این تیم سیرجانی بود که فشار می‌آورد.
سؤالات بی‌جواب
در مورد وضعیت کنونی پرسپولیس، انبوهی از پرسش‌ها وجود دارد. اگرچه نامتوازن بودن تیم را تا حد زیادی نمی‌توان نادیده گرفت، اما قرمزها با همین موجودی هم به‌مراتب باید بهتر از اینها باشند. آیا واقعا لیست قرمزها از امثال چادرملو، گل‌گهر و ملوان ضعیف‌تر است؟ یک‌سری اشکال عجیب هم وجود دارد که مدام گفته می‌شود، اما به گوش کسی نمی‌رسد. مشهورترین آنها داستان استفاده از فرشاد احمدزاده در پست دفاع چپ است، درحالی‌که میلاد محمدی ملی‌پوش در آن پست نیمکت‌نشین شده. خب اگر واقعا میلاد گزینه مطلوب هاشمیان نبود، چرا وحید امیری چند پسته که سابقه بازی در آن منطقه داشت را نگه نداشت؟ چرا باید هم حرمت امیری از بین می‌رفت و هم کلی غرامت می‌گرفت تا برود؟ پرسش مشابه و البته به‌مراتب دردناک‌تر مربوط به چرایی فسخ قرارداد سردار دورسون می‌شود. درحالی‌که فقر مهاجم در پرسپولیس بیداد می‌کند، فوروارد ترکیه‌ای که فصل گذشته خوب هم عمل کرده بود با نظر هاشمیان 400هزار دلار غرامت گرفت و رفت تا یک سهمیه تیم خالی بماند! خبر بد برای هواداران پرسپولیس این است که این خسارت، حتی درصورت جدایی احتمالی وحید هم برطرف نمی‌شود و آنها یک مهاجم خوب را از دست داده‌اند؛ بازیکنی که به اندازه قراردادش پول گرفت که بازی نکند!
