با قلدر مذاکره نمی‌کنیم

رئیس‌جمهور درحالی برای شرکت در هشتادمین نشست مجمع‌عمومی سازمان ملل به نیویورک سفر کرد که دستورکارهای هیأت ایرانی در این نشست در روزهای اخیر به سوژه داغ رسانه‌ها و محافل سیاسی کشور تبدیل شده بود؛ پیشنهادهایی که روز سه‌شنبه واکنش قاطع مسعود پزشکیان را به‌دنبال داشت. در شرایطی که طی روزهای منتهی به سفر هیأت ایرانی به آمریکا برخی رسانه‌ها و فعالان سیاسی، «گفت‌وگو با ترامپ» را به‌عنوان «دستورکار اصلی» پزشکیان در نیویورک مطرح می‌کردند، رئیس‌جمهور پیش از پرواز به‌سوی نیویورک، در گفت‌وگویی تأکید کرد که «با کسی که می‌خواهد قلدری کند، نمی‌توان گفت‌وگو کرد». موضع‌گیری قاطع پزشکیان در حالی است که اسفندماه سال‌گذشته رهبرمعظم‌انقلاب در دیدار با مسئولان نظام تأکید کرده بودند که ایران اصرار برخی دولت‌های قلدر برای مذاکره و توقع‌های آنان را نمی‌پذیرد.
اصرار برخی جریان‌ها و چهره‌های سیاسی به رئیس‌جمهور به‌منظور «گفت‌وگو با ترامپ و آمریکا» درحالی است که تحولات ماه‌های اخیر و به‌ویژه مشارکت آمریکا با رژیم‌صهیونیستی در حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران، آن‌هم در کوران مذاکرات غیرمستقیم تهران و واشنگتن، بار دیگر ثابت کرد «مذاکره» بیش از هر چیز به‌مثابه «ابزار فریب» در دستان کاخ‌سفید در راستای تحمیل خواسته‌های زیاده‌طلبانه خود به ایران است. همه اینها در حالی است که پزشکیان در بیش از یک سال‌گذشته از عمر دولت چهاردهم بارها بر لزوم مقابله با زیاده‌خواهی‌ها و تحمیل‌های دشمنان ایران تأکید کرده‌است که در ادامه به برخی از آنها اشاره می‌شود.


راهبرد ایران در مجمع عمومی سازمان ملل
مسعود پزشکیان، رئیس‌جمهور روز سه‌شنبه پیش از عزیمت به نیویورک به بیان نکات مهمی درباره اهداف و رویکردهای این سفر پرداخت که مهم‌ترین محورهای آن را در ادامه می‌خوانید:
  مجمع عمومی سازمان‌ملل فرصتی استثنایی برای تبیین مواضع صریح و اصولی ایران است.
  صلح و عدالت باید برای همه ملت‌ها تضمین شود.
  همگرایی واقعی تنها در گرو احترام به حق حیات و امنیت انسان‌هاست.
  موضع ما روشن است؛ بر اصول صلح، امنیت، عدالت، حق‌گرایی و انسانیت پای می‌فشاریم.
  در حاشیه اجلاس، درصورت فراهم بودن زمینه، با سران کشورها، کارشناسان، ایرانیان مقیم و دیگر گروه‌ها دیدار و گفت‌وگو خواهیم داشت.
  اختلاف‌ها صرفا زمانی تشدید می‌شود که برخی کشورها بر زورگویی، سلطه‌طلبی و تخریب اصرار ورزند.
  امروز شاهد بروز یکجانبه‌گرایی، تمامیت‌خواهی و بهره‌برداری ظالمانه برخی قدرت‌ها از ابزارهای خود علیه دیگر ملت‌ها هستیم.
  تناقض‌های آشکار میان ادعا و عمل، پرسشی جدی را در برابر وجدان بشری و نهادهای بین‌المللی قرار داده‌است.