مردم پشت اين قهرمانی بودند

پژمان درستکار، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد که پس از ۱۲سال‌ تیم ایران را به قهرمانی جهان رسانده است، از حس و حال خوبش، از حسرت‌ها و شادی‌هایش در زاگرب می‌گوید و همینطور از امیدهایش؛ از امیدهایی که به کشتی‌گیران تیم و آینده‌شان دا‌د. او به سؤالات همشهری این‌چنین پاسخ داده است.
   صحبت‌هایمان را با تبریک بابت قهرمانی تیم شروع کنیم. این قهرمانی چه حس‌وحالی دارد؟ 
ممنون بابت تبریک. این قهرمانی بعد از ۱۲سال به‌دست آمد و واقعا لذت داشت؛ به‌خصوص اینکه تیم‌های قدرتمند روسیه و آمریکا در این دوره حضور داشتند. چند‌سالی بود که تا ما نتیجه می‌گرفتیم، بعضی‌ها می‌گفتند «اگه روس‌ها بودن، نتیجه چیز دیگه‌ای می‌شد» یا «امتیازشون محاسبه نمی‌شه» و... ولی این‌بار روس‌ها بودند با تیم کامل هم بودند و حتی اگر امتیاز آنها هم حساب می‌شد، باز هم تیم ایران قهرمان جهان می‌شد؛ این یعنی ما کار بزرگی کرده‌ایم.
   عملکرد کلی تیم ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
ما بیشترین مدال را در این مسابقات کسب کردیم. آمریکا صاحب ۵مدال شد، سهم روس‌ها هم ۴مدال بود و درواقع ایران تنها تیمی بود که توانست ۷مدال بگیرد؛ این یعنی برتری واضح و مقتدرانه ما نسبت به رقبا.
   در مورد کشتی‌گیرانی هم که مدال نگرفتند صحبت کنیم. دلیل شکست آنها چه بود؟
امیرمحمد یزدانی در کشتی اول یک‌کم غافلگیر شد. اگر او آن کشتی را رد می‌کرد، به‌احتمال زیاد حداقل مدال برنز می‌گرفت. علی مومنی هم نخستین میدان خارجی‌اش را در مسابقات جهانی تجربه می‌کرد. انتظاری از او نبود ولی کشتی‌گیر بدی نبود و تا رده‌بندی هم پیش رفت. علی در زاگرب مدال نگرفت ولی آینده خوبی دارد و قطعا از او بیشتر خواهیم شنید. یونس امامی هم که در سخت‌ترین وزن کشتی دنیا رقابت می‌کند. وزن او واقعا سنگین‌ترین وزن بود، با این حال برای تیم ایران ۱۰امتیاز خیلی ارزشمند کسب کرد و پنجم شد.
   کدام پیروزی‌ها از نظر شما خاص‌تر بود؟ 
بدون شک، 2پیروزی است که تا مدت‌ها در ذهن مردم و جامعه کشتی می‌ماند؛ پیروزی رحمان عموزاد در برابر کیوکا، کشتی‌گیر ژاپنی ‌و برد امیرعلی آذرپیر‌ا در برابر تاج‌الدینوف. این دو، برد تاریخی برای کشتی ایران بودند. هر دوی آنها قهرمانان المپیک را شکست دادند. تاج‌الدینوف از سال۲۰۲۳ به هیچ کشتی‌گیری نباخته بود. امیرعلی دقیقا مو‌به‌مو تاکتیک‌هایی را که برایش درنظر گرفته بودیم اجرا کرد و خدا را شکر نتیجه‌ای بی‌نظیر رقم خورد. رحمان هم در کمتر از3دقیقه کشتی‌گیر ژاپنی را که قهرمان المپیک بود، نابود کرد. این بردها فقط پیروزی فنی نبودند، یک‌ شیرینی خاصی برای مردم داشتند. خود من از کشتی‌های آنها خیلی لذت بردم و واقعا به این دو کشتی‌‌گیر افتخار می‌کنم.
   از شکست کدام کشتی‌گیران بیشتر حسرت خوردید؟
از شکست همه بچه‌ها ناراحت می‌شوم چون شاهد زحماتی بودم که کنار هم کشیدیم، ولی باخت امیرعلی در فینال یک چیز دیگر بود. آن باخت شاید بیشترین حسرت را به دل ما گذاشت، چون امیرعلی از همه لحاظ از اسنایدر بهتر بود. در آن کشتی، ثانیه آخر نتیجه را از دست دادیم، ولی کشتی همین است و گاهی یک لحظه یک اتفاق همه‌‌چیز را عوض می‌کند. با این حال قهرمان جهان شدن و اینکه برای پنجمین سال پیاپی روی سکوی جهانی قرار گرفتیم(2بار سومی و2بار دومی و قهرمانی این دوره) خیلی خوب بود. این قهرمانی هدیه بزرگ به مردم خوب ایران بود. این ثبات و استمرار مهم‌تر از یک پیروزی لحظه‌ای است.
   برای مردم ایران هم صحبتی دارید؟
از صمیم قلبم از مردم عزیز ایران ممنونم. حمایت‌های آنها، دعاها و همراهی‌‌هایشان کمک کرد که ما با تمام توان بجنگیم. این قهرمانی متعلق به همه آنهایی ا‌ست که دلشان برای پرچم ایران می‌تپد. کشتی برای ما فقط ورزش نیست، غرور ملی است. امیدوارم بتوانیم این روند را ادامه بدهیم و دل مردم را شاد کنیم.