بزرگ جمع کوچک‌ها

اميرمحمد يعقوب‌پور- روزنامه‌نگار

پیروزی‌هایی که کسی را خوشحال نمی‌کند؛ این پارادوکس بزرگ تیم ملی ایران طی سال‌های اخیر بوده که این روزها با برگزاری تورنمنت کافا به اوج خودش رسیده است. تیم ملی در دومین گام از مسابقات جام ملت‌های آسیای میانه، پس از افغانستان موفق به شکست هندوستان شد. با این حال خیلی‌ها اساسا مسابقه را ندیدند و بین آنهایی هم که واکنش داشتند، عکس‌العمل‌های چندان مثبتی دیده نشد. هر کسی که مختصر علاقه‌ای به فوتبال داشته باشد و مسابقات بین‌المللی را ولو به شکل آماتور پیگیری کند، با دیدن بازی هند متوجه می‌شد سطح بازیکنان این کشور تا چه اندازه پایین است. کادرفنی تیم ملی البته همچنان بر این باور است که این تورنمنت، میدان خوبی برای بازیکنان لیگی بود تا خودشان را محک بزنند؛ اما آیا واقعا نبرد با تیم‌های 161و 133رنکینگ فیفا می‌تواند آورده‌ای برای ما داشته باشد؟ 
بدون تعارف اگر بازیکنان حاضر در همین اردوی تیم ملی در تهران یک بازی دوستانه با پرسپولیس، استقلال، سپاهان یا تراکتور برگزار می‌کردند، نتیجه کار سودمندتر نبود؟ باور کنید ما حتی می‌توانستیم با تیم ملی جوانان یا نوجوانان خود در این تورنمنت حاضر شویم، اما سیاست دوستان چیز دیگری است.

   همه بالای 50
از زمان حضور امیر قلعه‌نویی روی نیمکت تیم ملی، تیم کشورمان خیلی به ندرت با رقبای گردن‌کلفت مواجه شده و شاید فقط یک بازی با ژاپن را آن هم به اجبار در یک‌چهارم نهایی جام ملت‌های آسیا داشتیم. این روند مخصوصا پس از ناکامی تیم ملی در جام ملت‌ها تشدید هم شده و الان عملا دیگر فقط رقبای درجه 3و 4مقابل ما قرار می‌گیرند. قرعه آسان ایران در انتخابی جام‌جهانی2026و پس از آن انتخاب‌های بد کادر فنی و مدیران فدراسیون، باعث پدیدآمدن این شرایط شده است. تیم ملی ایران پس از جام ملت‌ها 16دیدار را مقابل 9تیم برگزار کرده که بالاترین رنکینگ آنها متعلق به قطر (53) بوده است. ازبکستان با رتبه55موقعیتی نزدیک به قطر داشته و 5تیم هنگ‌کنگ، کره‌شمالی، قرقیزستان، افغانستان و تاجیکستان رنکینگ بالای 100دارند! حریف بعدی ایران در مرحله گروهی کافا یعنی تاجیکستان هم در رتبه106جهان قرار دارد و این اعداد و ارقام اصلا دیگر جای بحث باقی نمی‌گذارند.

   عادت تلخ
به‌طور کلی سال‌هاست که تیم ملی ایران به دلایل مختلف توانایی ترتیب‌دادن مسابقه با رقبای سطح بالا را ندارد. گاهی این مشکل ریشه سیاسی و اقتصادی دارد و گاهی هم از اهمال مدیریتی ناشی می‌شود. خبر بدتر اما آن است که تیم ملی، خودش را با این شرایط کاملا وفق داده و به‌نظر می‌رسد از بردن بازی‌های کوچک لذت می‌برد.
وقتی امیر قلعه‌نویی مدام می‌گوید فاصله‌ها کم شده و بازی با امثال هندوستان هم سخت است، یعنی آنها به جای بهبود شرایط، مشغول تئوریزه‌کردن وضعیت فعلی هستند. به روایت روشن‌تر، آقایان از اینکه بزرگ جمع کوچک‌ها باشند، لذت می‌برند و این بدترین چیز است...