مرد مرموز

اسماعیل کارتال که از میانه‌های فصل گذشته هدایت پرسپولیس را بر عهده گرفت و با این باشگاه قرارداد یک سال‌ونیمه بست، ابتدای فصل جاری به دلایل نامشخص (احتمالا بهانه جنگ) قراردادش را فسخ کرد و از جمع سرخپوشان جدا شد. اوایل حضور کارتال در پرسپولیس، خوش‌بینی‌ها در مورد او زیاد بود و به سرعت هم توانست بین هواداران محبوب شود اما هر چه گذشت، غبار تردید افزایش یافت و امروز در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که کمتر کسی می‌تواند به این مربی و کارش در پرسپولیس نمره قبولی بدهد.
بهانه نوشته‌شدن این مطلب، اظهارات جدید کارتال است که طی آنها مدعی شده تیوی بیفوما و مجتبی فخریان را نمی‌خواسته و باشگاه برخلاف میل او این 2بازیکن را جذب کرده. در مورد رفتارهای خلاف عرف مدیران پرسپولیس و ازجمله ابهامات مالی شدید پرونده فخریان که بسیار می‌توان حرف زد و قطعا نهادهای نظارتی باید وارد ماجرا شوند، اما اینکه کارتال نه او و نه بازیکنی مثل بیفوما را نمی‌خواسته واقعا عجیب است. موضوع وقتی شگفت‌آورتر می‌شود که بدانیم کارتال وحید امیری و امید عالیشاه را هم نمی‌خواست و این آخری فقط به ضرب و زور هواداران در تیم ماند.
در بحث نتایج هم در کارنامه کارتال فقط یک پیروزی خوب در دربی تهران به چشم می‌خورد، وگرنه کم و کاستی‌های او واقعا مانع از مدعی‌ماندن پرسپولیس شد. به یاد بیاوریم بازی با شمس‌آذر چگونه از دست رفت و هیچ‌کس متوجه فلسفه 3تعویض بین 2نیمه این مربی (خروج سروش رفیعی، کنعانی و علیپور) نشد. بین 2نیمه بازی با خیبر هم کارتال گوندوز را عوض کرد. همچنین توقف قرمزها دربرابر استقلال‌خوزستان هم از دیگر نتایج نیم‌فصل دوم بود که پرسپولیس را کاملا از کورس خارج کرد. کنار هم قرار دادن اینها، نشان می‌دهد شاید پرسپولیسی‌ها زیاد هم نباید بابت جدایی کارتال اندوهگین باشند!