خواب بد نابودگر است

آرش نهاوندی؛ روزنامه‌نگار

نتایج یک مطالعه گسترده با بررسی داده‌های خواب 88هزار بزرگسال در انگلیس نشان داد که اختلالات خواب و نه کمبود آن خطر ابتلا به 172بیماری ازجمله پارکینسون، دیابت نوع2 و نارسایی کلیوی را افزایش می‌دهد. بابک قرایی‌مقدم، متخصص جراحی مغز و اعصاب هم این نکته را تأیید می‌کند و در توضیح بیشتر به همشهری می‌گوید: حدود 20درصد از افراد جامعه دارای اختلالات شدید خواب هستند، یعنی از هر 5نفر یک نفر. نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که افراد بالای 65سال نیاز به خواب بیشتری دارند. این در حالی است که برخی تصور می‌کنند 3تا 4ساعت خواب برای بدن کافی است. این نکته هم مطرح است که برخی افراد به‌دلیل خصوصیات جسمانی خود نیاز به خواب بیشتر از 4ساعت ندارند، اما چیزی که به‌طور کلاسیک در جامعه مطرح است نیاز انسان به 7تا 8ساعت خواب است. 

ارتباط بیماری‌ها و بدخوابی 
قرایی‌مقدم درباره بیماری‌های مغز و اعصاب مرتبط با کم‌خوابی عنوان می‌کند: به‌صورت مشخص فردی که خواب خوبی ندارد در طول روز روحیه خوبی هم نخواهد داشت. حساسیت این افراد به اتفاقات روز مطلوب نیست و ممکن است واکنش‌های مناسبی نداشته باشند. به‌صورت مشخص هم دیده شده که خواب نامناسب می‌تواند عامل ایجاد بسیاری از بیماری‌ها باشد که در مورد بیماری‌های مغز و اعصاب برای نمونه می‌توان به پارکینسون و آلزایمر اشاره کرد. 
او درباره تأثیر متقابل بیماری‌های روحی و بدخوابی بر یکدیگر هم بیان می‌کند: افراد دچار اختلالات روحی ازجمله افسردگی خفیف یا شدید، اختلالات دوقطبی و اسکیزوفرنی اغلب بدخوابند. می‌توان گفت که خواب بد دست‌کم زمینه این بیماری‌ها را در افراد ایجاد می‌کند. البته عکس آن نیز صادق است و می‌توان گفت که بیماری هم می‌تواند عامل اختلال خواب باشد. اما در مواردی نظیر افسردگی خواب بد یا اختلال خواب خودش عاملی برای افسردگی است. 
قرایی‌مقدم درباره خواب خوب هم می‌گوید: یکی از مسائل مرتبط با خواب خوب این است که منقطع نباشد. نظم در خواب مهم است. بعضی افراد به‌دلیل استفاده از وسایل الکترونیکی نظم خواب خود را به هم می‌زنند و دچار کمبود خواب می‌شوند که هم عملکرد کاری آنها را مختل می‌کند و هم سلامت عمومی‌شان را به خطر می‌اندازد. آسیب‌های کم‌خوابی فقط محدود به سیستم عصبی و مغزی نیست، بلکه می‌تواند زمینه‌ساز خیلی از بیماری‌ها شود.